Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Paweł Mierzejewski po rozpoznaniu w dniu 4 grudnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokat M. M. o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w sprawie ze skargi J. B. na decyzję [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia 17 czerwca 2015 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej postanawia przyznać wnioskodawczyni od Skarbu Państwa wynagrodzenie wraz z należnym podatkiem od towarów i usług w łącznej kwocie 295,20 zł (dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącej z urzędu w postępowaniu przed sądem administracyjnym pierwszej instancji.
Postanowieniem z dnia 10 września 2015 r. referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku przyznał skarżącej prawo pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie adwokata.
Okręgowa Rada Adwokacka w G. pełnomocnikiem skarżącej w rozpatrywanej sprawie wyznaczyła adwokat M. M., o czym Sąd został poinformowany pismem datowanym na dzień 17 września 2015 r.
Na rozprawie w dniu 26 listopada 2015 r. pełnomocnik skarżącej podtrzymała skargę oraz wniosła o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu wskazując, iż koszty te nie zostały zapłacone ani w całości ani w części.
W tym stanie uznano, co następuje.
Zgodnie z art. 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) wyznaczony adwokat otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
W świetle postanowień § 19 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 r., poz. 461 ze zm.) koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują m.in. opłatę w wysokości nie wyższej niż 150 % stawek minimalnych, o których mowa w rozdziałach 3 - 5 rozporządzenia.
W świetle § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c) tego rozporządzenia stawka minimalna za pomoc prawną w postępowaniu przed sądem administracyjnym pierwszej instancji w sprawie dotyczącej choroby zawodowej wynosi 240 zł.
Zgodnie zaś z § 2 ust. 3 ww. rozporządzenia opłaty za czynności adwokata ustanowionego z urzędu podwyższa się o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach.
Uwzględniwszy wysokość ww. stawki minimalnej określonej w § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c) powołanego rozporządzenia oraz obowiązek doliczenia stawki podatku od towarów i usług (wynoszącej obecnie 23 %) uznać należało, że pełnomocnikowi skarżącej należy się wynagrodzenie w kwocie finalnej wynoszącej 295,20 zł.
W związku z powyższym referendarz sądowy działając na podstawie art. 250 § 1 i art. 258 § 2 pkt 8 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz cytowanych powyżej przepisów orzekł jak w sentencji postanowienia.