Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Felicja Kajut po rozpoznaniu w dniu 1 lutego 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. K. i P. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia 27 listopada 2017 r. sygn. akt [...] w przedmiocie nienależnie pobranych świadczeń z funduszu alimentacyjnego oraz zobowiązania do ich zwrotu postanawia: odrzucić skargę w stosunku do P. K.
Pismem procesowym z dnia 19 grudnia 2017r. radca prawny K. P., reprezentując A. K. i P. K., wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku "skargę na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia 27 listopada 2017 r., wydane w sprawach SKO [...], SKO [...], SKO [...] oraz SKO [...], zaskarżając te decyzje w całości.".
Mając na uwadze, że w jednym piśmie procesowym zawarto skargi na 4 odrębne decyzje administracyjne, Przewodniczący Wydziału III Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku zarządzeniem z dnia 30 stycznia 2018 r., sygn. akt III SA/Gd 58/18 rozdzielił zawarte w piśmie sporządzonym przez r. pr. K. P. skargi i wyłączył je do odrębnego rozpoznania. W konsekwencji pod sygn. akt III SA/Gd 60/18 została zarejestrowana skarga na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 27 listopada 2017 r., o sygn. akt SKO [...].
Zaskarżoną decyzją z dnia 27 listopada 2017 r., o sygn. akt [...] SKO w [...] utrzymało w mocy decyzję Burmistrza [...] z dnia 21 lipca 2017r. nr [...] ustalającą, że pobrane przez A. K. świadczenie z funduszu alimentacyjnego w okresie od 1 stycznia 2016 r. do 30 września 2016 r. w kwocie 900 zł jest świadczeniem nienależnie pobranym oraz orzekającą o zobowiązaniu A. K. do zwrotu tego świadczenia.
Skarga na ww. decyzję została wniesiona do Sądu przez pełnomocnika, który stwierdził, że wnosi ją w imieniu A. K. i P. K. Z nagłówka skargi również wynika, że skarżącymi w sprawie są A. K. i P. K.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
Skarga podlegała odrzuceniu w stosunku do P. K.
Stosownie do treści art. 50 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, dalej w skrócie p.p.s.a.), uprawnionym do w niesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich, Rzecznik Praw Dziecka oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym. Nadto zgodnie z § 2 art. 50 p.p.s.a. uprawnionym do wniesienia skargi jest również inny podmiot, któremu ustawy przyznają prawo do wniesienia skargi.
Pod pojęciem interesu prawnego, o którym mowa w art. 50 § 1 p.p.s.a., rozumie się istnienie związku między sferą indywidualnych praw i obowiązków wnoszącego skargę a zaskarżonym aktem. Związek ten wynika w przeważającej większości z przepisów administracyjnego prawa materialnego, ale także procesowego lub ustrojowego, gdzie musi istnieć norma prawna przewidująca w określonym stanie faktycznym i w odniesieniu do określonego podmiotu możliwość wydania określonego aktu lub podjęcia określonej czynności, o której mowa w art. 3 § 2 pkt 4 i 4a p.p.s.a.
Innymi słowy, ze skargą do sądu administracyjnego może wystąpić podmiot, który wykaże związek pomiędzy swoją sytuacją prawną i normą prawa materialnego, procesowego lub ustrojowego.