Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alina Dominiak po rozpoznaniu w dniu 8 lutego 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi P. K. na decyzję Dowódcy Jednostki Wojskowej [...] z dnia 11 lipca 2011 r. nr [...] w przedmiocie należności finansowych z tytułu zwolnienia z zawodowej służby wojskowej postanawia zawiesić postępowanie.
Decyzją z dnia 11 lipca 2011 r. nr [...] Dowódca Jednostki Wojskowej [...] utrzymał w mocy decyzję Komendanta Portu Wojennego [...] nr [...] z dnia 18 lutego 2011 r., przyznającą P. K. odprawę w związku ze zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej, ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop wypoczynkowy oraz dodatkowe uposażenie roczne w wysokości proporcjonalnej do pełnienia służby w roku 2010 , tj. 11/12 uposażenia należnego w ostatnim dniu pełnienia służby.
W uzasadnieniu organ wskazał, że P. K. został zwolniony z zawodowej służby wojskowej rozkazem personalnym nr [...] z dnia 18 stycznia 2011 r. na skutek ostatecznego orzeczenia Wojskowej Komisji Lekarskiej Marynarki Wojennej w G. z dnia 18 listopada 2010 r., stwierdzającego trwałą niezdolność do zawodowej służby wojskowej.
Przy zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej żołnierz uzyskuje uprawnienie do świadczeń finansowych w oparciu o art. 94 i następne ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych. Na mocy tych przepisów stronie przysługuje odprawa w wysokości 460% miesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, ekwiwalent pieniężny za 59 dni niewykorzystanego urlopu wypoczynkowego oraz dodatkowe uposażenie roczne w wysokości proporcjonalnej do okresu służby w roku 2010.
P. K. wniósł skargę od Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku na powyższą decyzję domagając się uchylenia decyzji organów obu instancji lub stwierdzenia ich nieważności albo stwierdzenia, że zostały wydane z naruszeniem prawa.
Skarżący zarzucił naruszenie art. 138 § 1 k.p.a. oraz art. 94 ust. 1 pkt 3, ust. 2, ust. 3 i art. 95 pkt 2, pkt 3 i pkt 5 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych. Wskazał w szczególności, że organy nie mogły wobec niego ustalać na nowo świadczeń finansowych związanych ze zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej, gdyż w obrocie prawnym funkcjonuje decyzja Komendanta Portu Wojennego [...] nr [...] z dnia 19 października 2010 r. dotycząca tych samych kwestii. Decyzja nr [...] z dnia 9 lutego 2011 r. , na mocy której uchylono wydane decyzje nr [...], [...], [...] z dnia 19 października 2010r. została wydana z rażącym naruszeniem prawa, bowiem organ przy jej wydaniu powołał się na przepisy art. 163 k.p.a w zw. z art. 156§ 1 pkt 2 i art. 157 k.p.a.
W odpowiedzi na skargę Dowódca Jednostki Wojskowej [...] wniósł o jej oddalenie. Organ wyjaśnił, że w sprawie zwolnienia skarżącego z zawodowej służby wojskowej zostały wydane dwa rozkazy personalne, przy czym stwierdzono nieważność pierwszego z nich - rozkazu nr [...] z dnia 14 października 2010 r. Następnie wydano rozkaz personalny nr [...] z dnia 18 stycznia 2011 r., wyznaczając też inną datę zwolnienia. W tej sytuacji decyzją nr [...] z dnia 9 lutego 2011 r. uchylono wcześniejsze decyzje przyznające żołnierzowi świadczenia związane ze zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej. W konsekwencji zaistniała konieczność wydania nowego rozstrzygnięcia w sprawie wskazanych świadczeń, co uczyniono decyzją z dnia 18 lutego 2011 r. nr [...].