Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Krzysztof Przasnyski po rozpoznaniu w dniu 27 grudnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. Ś. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi na decyzję Wojewody [...] z dnia 14 lipca 2010 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia nienależnie pobranego świadczenia dla bezrobotnych postanawia odmówić wnioskodawcy przyznania prawa pomocy.
Wyrokiem z dnia 25 listopada 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę J. Ś. na opisaną decyzję Wojewody [...].
Wnioskiem z dnia 30 listopada 2010 r., skarżący zwrócił się o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującym ustanowienie adwokata.
Zgodnie ze złożonym przez wnioskodawcę oświadczeniem o stanie rodzinnym, majątku i dochodach, prowadzi on wspólne gospodarstwo domowe z żoną oraz pełnoletnią córką, oprócz mieszkania o powierzchni 59 m2 nie posiada nieruchomości, przedmiotów o wartości powyżej 3000 euro oraz zasobów pieniężnych, w tym oszczędności i papierów wartościowych. Źródłem dochodów rodziny jest wynagrodzenie za pracę małżonki w wysokości około 3 300 zł brutto miesięcznie. Ponadto córka wnioskodawcy odbywa staż, za który otrzymuje świadczenie w wysokości około 840 zł brutto miesięcznie. Łączną wysokość miesięcznych wydatków gospodarstwa domowego skarżący określił na 1 000 zł.
W myśl art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej - P.p.s.a., przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym następuje, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Zgodnie z brzmieniem art. 245 § 3 P.p.s.a., prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego.
W świetle powołanych uregulowań przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym następuje, jeżeli wnioskodawca wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Zatem to na wnoszącym o przyznanie prawa pomocy spoczywa ciężar dowodu, że znajduje się w sytuacji uprawniającej go do skorzystania z prawa pomocy, zaś rozstrzygnięcie w tej kwestii zależy od tego, co zostanie przez stronę udowodnione.
W związku z tym, iż oświadczenie strony skarżącej zawarte we wniosku okazało się niewystarczające do oceny jej rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych, na podstawie art. 255 P.p.s.a., zarządzeniem referendarza sądowego z dnia 1 grudnia 2010 r., doręczonym w dniu 6 grudnia 2010 r. (dowód: zwrotne potwierdzenie odbioru, akta sprawy k.25) wezwano skarżącego do przedłożenia - w terminie czternastu dni od dnia doręczenia wezwania - następujących dokumentów: wyciągów z wszystkich posiadanych przez niego, jego małżonkę i córkę osobistych rachunków bankowych, w tym kont i lokat dewizowych z ostatnich trzech miesięcy, ze szczególnym uwzględnieniem aktualnych sald rachunków i wysokości środków zgromadzonych na lokatach lub oświadczenia o ich nieposiadaniu; zaświadczenia od pracodawcy o wysokości dochodów małżonki z okresu ostatnich trzech miesięcy; obrazujących wysokość ponoszonych wydatków związanych z kosztami utrzymania (opłata za czynsz, wodę, energię elektryczną, gaz, ogrzewanie, wywóz nieczystości itp.); oświadczenia w przedmiocie zarejestrowanych przez niego lun małżonkę pojazdów mechanicznych (podania marki, modelu, roku produkcji i aktualnej wartości rynkowej).
Pomimo upływu wyznaczonego terminu sądowego, do dnia wydania niniejszego orzeczenia skarżący nie nadesłał jakichkolwiek żądanych dokumentów ani oświadczeń. Nie wnosił również o przedłużenie tego terminu.
Mając na uwadze powyższe okoliczności, stwierdzić należy, iż skarżący nie udowodnił dostatecznie, że spełnia ustawowe przesłanki przyznania prawa pomocy. Zważyć należy, że przy rozpoznawaniu wniosku o przyznanie prawa pomocy nie prowadzi się dochodzenia, w sytuacji, gdy dokładne dane umożliwiające pełną ocenę stanu majątkowego oraz możliwości płatniczych wnioskodawcy nie są znane, gdyż uchyla się on od złożenia stosownych dokumentów w tym przedmiocie. Jak już bowiem wskazano, sprawą zainteresowanego jest wykazanie zasadności złożonego wniosku w świetle ustawowych przesłanek przyznania prawa pomocy.
W orzecznictwie sądowoadministracyjnym podkreśla się, iż niewykonanie wezwania do złożenia dodatkowych oświadczeń lub dokumentów uniemożliwia dokonanie rzetelnej analizy sytuacji finansowej strony (por. postanowienie NSA z dnia 1 marca 2006 r. sygn. akt II OZ 235/06 niepubl.). Bierność wnioskodawcy w tym zakresie należy potraktować jako niewykazanie przesłanek, o których mowa w art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a. (por. postanowienie NSA z dnia 24 marca 2005 r. sygn. akt OZ 128/05 niepubl.).
W konsekwencji na podstawie przepisu art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a., orzeczono jak w sentencji postanowienia.