Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Elżbieta Kowalik - Grzanka po rozpoznaniu w dniu 6 listopada 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi L. W., E. Z. i E. S. na uchwałę Rady Gminy [...] z dnia 12 sierpnia 2008 r., nr [...] w przedmiocie utworzenia Sołectwa [...] postanawia: odrzucić skargę.
W dniu 12 sierpnia 2008 r. Rada Gminy [...] podjęła uchwałę nr [...] mocą której odmówiła utworzenia S. [...].
Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na w/w uchwałę wnieśli L. W., E. Z. i E. S. żądając wyeliminowania jej z obiegu prawnego.
Zarządzeniem z dnia 6 października 2008 r. skarżący zostali zobowiązani aby w terminie 7 dni, pod rygorem odrzucenia skargi, wykazali stosownym dokumentem, że przed zaskarżeniem do Sądu przedmiotowej uchwały wezwali Radę Gminy [...] do usunięcia naruszenia prawa.
W odpowiedzi na powyższe zobowiązanie skarżący w piśmie z dnia 16 października 2008 r. wskazali, że oddzielnym pismem nie wzywali organu do usunięcia naruszenia prawa. W ich ocenie skarga skierowana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku za pośrednictwem Rady Gminy [...] jest bowiem odwołaniem od uchwały, a Rada Gminy w ramach posiadanych kompetencji może zaskarżoną uchwałę zmienić.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą podjętą przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może - po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia - zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego.
Badając kwestię dopuszczalności skargi w rozumieniu art. 58 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w związku z art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym Wojewódzki Sąd Administracyjny wskazuje, iż "wezwanie do usunięcia naruszenia", o jakim mowa w art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, stanowi bezwzględny warunek dopuszczalności skargi do sądu administracyjnego na uchwałę organu gminy (tak też Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 24 kwietnia 1995 roku, sygn. II SA 105/95, publ. ONSA 1996/2/81). Oznacza to, że podmiot, który na podstawie art. 101 cyt. ustawy wniósł do sądu administracyjnego skargę na uchwałę rady gminy, musi przede wszystkim wykazać przed sądem, że zwrócił się do właściwego organu gminy o zmianę lub uchylenie uchwały w zakresie przez niego kwestionowanym. Z takiego wezwania powinno wynikać po pierwsze, że dany podmiot kwestionuje zaskarżoną uchwałę. Po drugie, w wezwaniu należy wskazać, w jaki sposób określona uchwała narusza interes prawny lub uprawnienia.
Celem warunku bezskutecznego wezwania do usunięcia naruszenia jest umożliwienie organowi gminy przeprowadzenia samokontroli podjętej uchwały i ewentualnego dokonania jej odpowiedniej reasumpcji bez konieczności kierowania sprawy na drogę sądowej kontroli legalności uchwały. Pozostaje to w ścisłym związku z istotą samorządności i zasadą samodzielności gmin w wykonywaniu lokalnych zadań publicznych. Dla należytego przeprowadzenia tej samokontroli kluczowe jest nadto określenie w wezwaniu podmiotów, których ewentualny interes został naruszony.
Z akt niniejszej sprawy wynika wprost, że skarżący przed wniesieniem skargi nie wezwali organu do usunięcia naruszenia prawa.
Z tych też przyczyn Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uznał skargę za niedopuszczalną i na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w związku z art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym skargę odrzucił.