Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Paweł Mierzejewski po rozpoznaniu w dniu 22 stycznia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku D. S. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 19 kwietnia 2012 r. sygn. akt [...] w przedmiocie cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami postanawia przyznać wnioskodawcy prawo pomocy przez zwolnienie od kosztów sądowych.
Wnioskiem złożonym na urzędowym formularzu PPF (data wpływu do Sądu - 24 grudnia 2012 r.) skarżący D. S. zwrócił się o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.
Z oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach oraz dokumentów złożonych w następstwie zarządzenia referendarza sądowego z dnia 2 stycznia 2013 r. wynika, że wnioskodawca jest osobą przebywającą w domu pomocy społecznej a źródłami jego utrzymania są: renta inwalidzka w wysokości 691,25 zł netto miesięcznie oraz dodatek pielęgnacyjny w kwocie 153 zł.
Wnioskodawca - według złożonego oświadczenia - nie posiada nieruchomości, zasobów pieniężnych ani przedmiotów o wartości powyżej 3.000 euro.
Z kolei z tytułu pobytu w domu pomocy społecznej - zgodnie z decyzją w sprawie odpłatności za pobyt w domu pomocy społecznej z dnia 2 października 2012 r. ww. od dnia 1 lipca 2012 r. zobligowany jest uiszczać kwotę 590,98 zł miesięcznie.
W tym stanie należało wskazać, co następuje:
Instytucja prawa pomocy uregulowana w przepisach dotyczących postępowania przed sądami administracyjnymi stanowi pomoc państwa przeznaczoną wyłącznie dla tych osób, które nie mają wystarczających środków finansowych na poniesienie kosztów postępowania.
W świetle art. 246 § 1 pkt 2 w zw. z art. 245 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych następuje bowiem, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Zatem to na wnoszącym o przyznanie prawa pomocy spoczywa ciężar dowodu, że znajduje się w sytuacji uprawniającej go do skorzystania z prawa pomocy, zaś rozstrzygnięcie w tej kwestii zależy od tego, co zostanie przez stronę udowodnione.
Mając na uwadze powyższe regulacje normatywne, okoliczności faktyczne ustalone w toku prowadzonego postępowania oraz wysokość kosztów sądowych, które w przedmiotowej sprawie mogą obciążać wnioskodawcę (tj. wysokość opłaty kancelaryjnej za odpis orzeczenia z uzasadnieniem oraz wysokość ewentualnego wpisu od skargi kasacyjnej) uznano, że wnioskodawca wykazał dostatecznie, iż na dzień wydania niniejszego postanowienia poniesienie przez niego przedmiotowych kosztów sądowych spowodować może skutki, o których mowa w art. 246 § 1 pkt 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Za powyższą oceną przemawia zestawienie wysokości uzyskiwanych dochodów netto z udokumentowanymi, comiesięcznymi kosztami odpłatności za pobyt wnioskodawcy będącego rencistą w domu pomocy społecznej.
W konsekwencji, na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w sentencji postanowienia.