Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mariola Jaroszewska, Sędziowie WSA Jolanta Górska, WSA Felicja Kajut (spr.)., Protokolant Starszy sekretarz sądowy Hanna Tarnawska, po rozpoznaniu w dniu 29 lipca 2015 r. na rozprawie sprawy ze skargi R. M. na zarządzenie Dyrektora Gimnazjum [...] z dnia 2 grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie odwołania ze stanowiska wicedyrektora gimnazjum postanawia zawiesić postępowanie.
R. M. zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku wydany przez Dyrektora Gimnazjum nr [...] w dniu 2 grudnia 2013r. akt odwołania go z funkcji Wicedyrektora Gimnazjum nr [...] ( nr [...]), wnosząc o jego uchylenie.
Do skargi dołączone było skierowane przez skarżącego do Dyrektora Gimnazjum nr [...] wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 27 lutego 2015 r. W wezwaniu R. M. wniósł o przywrócenie terminu na wystąpienie z przedmiotowym wezwaniem, powołując się na brak prawidłowego pouczenia go o przysługujących środkach zaskarżenia aktu.
Dyrektor Gimnazjum Nr [...], po rozpatrzeniu ww. wezwania, nie znalazł podstaw do jego uwzględnienia, a nadto stwierdził, że nie jest władny do przywrócenia terminu do wniesienia wezwania ( pismo z dnia 31 marca 2015 r. , znak [...]).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 125 § 1 pkt 1 ustawy z dnia z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 roku, poz. 270 ze zm.), dalej zwanej "p.p.s.a.", sąd może zawiesić postępowanie, jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania administracyjnego, sądowoadministracyjnego, sądowego lub przed Trybunałem Konstytucyjnym.
W niniejszej sprawie skarżący do skargi na akt z dnia 2 grudnia 2013 r. dołączył wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, w którym zawarty jest wniosek o przywrócenie terminu do jego wniesienia. Wniosek ten, jak wynika z treści pisma Dyrektora Gimnazjum z dnia 31 marca 2015 r., nie został rozpoznany.
Sąd nie podziela wyrażonego w ww. piśmie stanowiska, że dyrektor szkoły nie posiada kompetencji do przywrócenia terminu do wniesienia wezwania.
W myśl art. 52 p.p.s.a., skargę do sądu administracyjnego można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie. Jeżeli ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia w sprawie będącej przedmiotem skargi, skargę na akty lub czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a., można wnieść po uprzednim wezwaniu na piśmie właściwego organu - w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu aktu lub podjęciu innej czynności - do usunięcia naruszenia prawa.
W orzecznictwie utrwalony jest pogląd, że czternastodniowy termin do wezwania na piśmie właściwego organu do usunięcia naruszenia prawa jest terminem prawa procesowego, który może zostać przywrócony. (zob. wyrok NSA z dnia 14 marca 2011r., I FPS 5/10, dostępny na stronie internetowej: http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyroku stwierdził, że nie ma przesłanek do tego, aby wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, stanowiące surogat środka odwoławczego, którego zastosowanie jest niezbędne do uruchomienia sądowej kontroli w tych przypadkach, gdy prawo nie przewiduje zwykłych środków odwoławczych, traktować odmiennie od tych środków. Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa powinno być tak samo wykorzystywane jak środki zaskarżenia, wymienione w art. 52 § 1 i 2 p.p.s.a. Zdaniem NSA, pozbawienie wnoszących skargę na akty, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. możliwości do uruchomienia sądowej kontroli poprzez przyjęcie, że termin wskazany w art. 52 § 3 p.p.s.a. ma charakter terminu prawa materialnego, który nie może zostać przywrócony, byłoby niezgodne z konstytucyjną zasadą równości wszystkich podmiotów wobec prawa, wyrażoną w art. 32 ust. 1 Konstytucji, jak i z art. 78 Konstytucji ( zasada dwuinstancyjności postępowania), jak również ograniczało wynikające z art. 45 § 1 Konstytucji prawo do sądu.