Sprawa ze skargi na decyzję SKO w przedmiocie wznowienia postępowań w sprawach o przyznanie dodatku mieszkaniowego
Tezy

Gmina nie jest stroną postępowania administracyjnego w indywidualnej sprawie, dotyczącej przyznania osobie trzeciej prawa do dodatku mieszkaniowego na podstawie przepisów ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. nr 71 poz. 734 ze zm./.

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Sędzia WSA Arkadiusz Despot-Mładanowicz po rozpoznaniu w dniu 22 kwietnia 2004r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Gminy [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 16 lutego 2004 r. Nr [...] w przedmiocie wznowienia postępowań w sprawach o przyznanie dodatku mieszkaniowego postanawia odrzucić skargę.

Uzasadnienie strona 1/2

Przedmiotem skargi jest decyzja Samorządowego Kolegium odwoławczego z dnia 16 lutego 2004 r., którą uchylono decyzję Wójta Gminy [...] z dnia 16 czerwca 2003 r. w przedmiocie wznowienia postępowań w sprawach o przyznanie dodatku mieszkaniowego.

Skarżąca Gmina [...], reprezentowana przez Wójta, zarzuca naruszenie przepisu art. 138 § 2 k.p.a. Nadto skarżąca wskazała, iż zgodnie z ustawą o samorządzie gminnym do niej należy zaspokajanie potrzeb wspólnoty samorządowej, w tym w ramach zadań własnych między innymi wypłata dodatków mieszkaniowych i w związku z tym Gmina ma interes prawny w tym by pochodzące z jej budżetu środki finansowe na wypłatę dodatków mieszkaniowych były wypłacane osobom spełniającym przewidziane prawem warunki do ich otrzymania i nie były wypłacane osobom, które takich warunków nie spełniają. Jednocześnie skarżąca powołała się na wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 czerwca 2001 r., IIIRN 104/00, który uznał, że podmiotem uprawnionym w rozumieniu art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym jest gmina, która ma interes prawny we wniesieniu skargi do sądu administracyjnego.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w odpowiedzi na skargę wniosło o jej odrzucenie, stwierdzając, iż gmina nie ma interesu prawnego we wniesieniu skargi do sądu administracyjnego. Na poparcie swojego stanowiska organ odwoławczy powołał się na postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodka Zamiejscowego w Gdańsku z dnia 18 lutego 2003 r., sygn. akt IISA/Gd 175/03.

Wobec powyższego w przedmiotowej sprawie w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymagała kwestia dopuszczalności wniesienia skargi do sądu administracyjnego przez Gminę [...].

W wyroku powołanym przez skarżącą Sąd Najwyższy faktycznie przyjął, że gmina jest uprawniona do wniesienia skargi na decyzję organu drugiej instancji, który rozpatrzył odwołanie od decyzji wydanej w pierwszej instancji przez organ tej gminy. Jednakże stanowisko takie nie oznacza, że automatycznie w każdej sprawie gmina jest legitymowana do wniesienia skargi do sądu administracyjnego na decyzję organu drugiej instancji, wydaną po rozpatrzeniu odwołania od decyzji wydanej przez organ gminy. Uprawnienie takie zależy bowiem od tego czy jednostka samorządu terytorialnego ma interes prawny we wniesieniu skargi (art. 50 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Interes prawny, ujmowany w kategoriach obiektywnych, istnieje wówczas, kiedy można wskazać przepis prawa materialnego, z którego można wywieść dla danego podmiotu określone prawa lub obowiązki (zob. J. Borkowski [w:] B. Adamiak, J. Borkowski, Polskie postępowanie administracyjne i sądowoadministracyjne, Warszawa 1996, s. 78 i n.).

Z przepisów ustawy z dnia 28 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) wynika, że do gminy należy wykonywanie zadań publicznych, obejmujące przede wszystkim sprawowanie administracji publicznej zarówno w zakresie zadań własnych, jak i zleconych zadań administracji rządowej (art. 2 ust. 1, art. 6 i art. 8).

Strona 1/2