skargę "I." spółki z o.o. na pisma Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej w przedmiocie stwierdzenia nieważności wyniku kontroli
Tezy

Możliwość naruszenia wyniku kontroli skarbowej /art. 30 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej - Dz.U. nr 100 poz. 442 ze zm./ dotyczy wyłącznie określenia w wyniku kontroli wysokości zobowiązania podatkowego. Inne ustalenia zamieszczone w tym samym wyniku kontroli nie wywierają skutków, o których mowa w art. 28 tej ustawy, i nie mogą być podważane w żadnym z trybów, o których mowa w jej art. 30 ust. 1.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny odrzucił na podstawie art. 204 par. 1 Kpa skargę "I." spółki z o.o. na pisma Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia 16 października 1992 r. i 4 listopada 1992 r. w przedmiocie stwierdzenia nieważności wyniku kontroli z dnia 6 lipca 1992 r.

Uzasadnienie strona 1/2

"I." spółka z o.o. wystąpiła do Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej o stwierdzenie nieważności wyniku kontroli z dnia 6 lipca 1992 r., sporządzonego przez inspektora Zygmunta H. W uzasadnieniu tego żądania wskazano, że kontrola zajęła się badaniem wycen prac i nakładów remontowych dokonanych na potrzeby spółki przez biegłego rzeczoznawcę, mimo że te wyceny nie miały charakteru dokumentów księgowych. Przekroczony został w ten sposób zakres kontroli skarbowej, określony w art. 2 i 3 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. nr 100 poz. 442/. Jako podstawę prawną żądania wskazano art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa.

Powyższe podanie zostało przekazane według właściwości Generalnemu Inspektorowi Kontroli Skarbowej, który pismem z dnia 16 października 1992 r. poinformował prezesa spółki, że nie znajduje podstaw do stwierdzenia nieważności wyniku kontroli. Poszerzony zakres kontroli bowiem odpowiada zaleceniom Ministerstwa Finansów z dnia 27 lipca 1992 r. nr KS-3/5420/15/92.

Polemizując z tym stanowiskiem, spółka w piśmie z dnia 26 października 1992 r. stwierdziła, że skoro podzielono jej pogląd co do "jaskrawego przekroczenia upoważnienia ustawowego" określającego zakres kontroli, to prosi o wyjaśnienie, "w jaki sposób (...) co najmniej dwukrotne naruszenie prawa przy przeprowadzaniu kontroli skarbowej w I. może przemawiać za utrzymaniem ważności wyniku kontroli". Spółka zauważyła również, że pismo, które otrzymała, nie spełnia wymagań przewidzianych w art. 107 par. 1 Kpa.

Odpowiadając na powyższe pismo, Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej pismem z dnia 4 listopada 1992 r. podtrzymał swoje stanowisko i dodatkowo wyjaśnił, że "przekroczenia ustawowego upoważnienia zakresu kontroli" miały charakter marginalny i "nie wpłynęły na zwiększenie obowiązku wykonania zobowiązania podatkowego".

Spółka "I." wniosła skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego "na decyzję Generalnego Inspektora Kontroli z dnia 16.10.1992 r. uzupełnioną decyzją z dnia 4.11.1992 r.", domagając się uchylenia zaskarżonej decyzji i zasądzenia kosztów postępowania. Zdaniem skarżącej, decyzja odmawiająca stwierdzenia nieważności decyzji została wydana z rażącym naruszeniem prawa, "gdyż wynik kontroli w pkt IIIb wypowiadał się w przedmiocie wykraczającym poza ustawowo dopuszczalny zakres kontroli (...)". Oprócz rozliczeń z budżetem /co było dopuszczalne/ kontrolą objęto zagadnienia dokumentowania nakładów na remonty, adaptację i wyposażenie w obiekcie magazynowym, co było bezpodstawne. A zatem występowało rażące naruszenie prawa, o którym mowa w art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa. Generalny Inspektor uchylił się od wydania decyzji, nadając swej odpowiedzi charakter pisma informująco-wyjaśniającego. Mimo braku właściwej formy, treść wydanych rozstrzygnięć wyczerpuje znamiona decyzji odmawiającej stwierdzenia nieważności wyniku kontroli /art. 1 par. 1 i art. 104 Kpa oraz art. 30 ustawy o kontroli skarbowej/. Ponieważ naruszenie przepisów przez Inspektora Kontroli Skarbowej było "tak oczywiste i tak rażące", spółka świadomie nie wystąpiła o skierowanie sprawy na drogę postępowania w sprawach zobowiązań podatkowych, ale zwróciła się o stwierdzenie nieważności wyniku kontroli w trybie art. 30 cytowanej ustawy.

Strona 1/2