Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi Przedsiębiorstwa Realizacji Obiektów Energetycznych i Przemysłowych (...) i Przedsiębiorstwa Handlowo-Produkcyjnego (...) na decyzję Izby Skarbowej (...) w przedmiocie opłaty skarbowej od umowy pożyczki na skutek rewizji nadzwyczajnej Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 czerwca 1996 r. III SA 1379/95 i III SA 1628/95
postanawia umorzyć postępowanie z rewizji nadzwyczajnej.
Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego cofnął poprzednio przez siebie w rozpatrywanej sprawie wniesioną rewizję nadzwyczajną oraz wniósł o umorzenie postępowania przed Sądem Najwyższym.
(...) powodem cofnięcia rewizji nadzwyczajnej jest to, że Sąd Najwyższy w uchwale pełnego składu Izby Administracyjnej, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 20 lutego 1997 r. III ZP 5/97 wyjaśnił, że:
Pożyczki udzielane przez spółkę prawa handlowego nie będącą bankiem, prowadzącą w 1992 r. działalność gospodarczą w zakresie udzielania pożyczek bez zezwolenia Prezesa Narodowego Banku Polskiego, nie podlegały zwolnieniu od opłaty skarbowej.
W tej sytuacji, zdaniem Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego, postawiony w rewizji nadzwyczajnej zarzut rażącego naruszenia prawa przez zaskarżony wyrok stał się nieaktualny.
Wobec nie budzącego wątpliwości i skutecznego prawnie cofnięcia rewizji nadzwyczajnej przez uprawniony do tego podmiot, Sąd Najwyższy na podstawie art. 355 par. 1 Kpc, który podlegał odpowiedniemu zastosowaniu /art. 391 i art. 393[19] Kpc/ umorzył postępowanie z rewizji nadzwyczajnej.