Jeżeli wnoszący skargę uchybi obowiązkowi dołączenia do skargi jej odpisu, sąd powinien wezwać skarżącego do dopełnienia tego obowiązku w wyznaczonym terminie. W razie uchybienia temu terminowi, na prośbę skarżącego, który uprawdopodobni, że uchybienie terminu nastąpiło bez jego winy, sąd powinien przywrócić termin do dopełnienia obowiązku przesłania odpisu skargi /art. 59 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm. w związku z art. 58 Kpa/. Natomiast nie ma w tym wypadku zastosowania przepis art. 35 ust. 3 ustawy o NSA, który określa zasady przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi na decyzję Wojewody (...) w przedmiocie przyznania gwarantowanego zasiłku okresowego z pomocy społecznej na skutek rewizji nadzwyczajnej Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie (...) od postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Białymstoku z dnia 13 listopada 1997 r. SA/Bk 823/97 postanawia:
uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę NSA OZ w Białymstoku do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Rewizja nadzwyczajna jest uzasadniona.
Art. 37 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ określa formalne wymagania jakim powinna czynić zadość skarga wnoszona do Naczelnego Sądu Administracyjnego z zachowaniem ustawowego terminu /art. 35 ust. 1 ustawy o NSA/. Skarga, która nie czyni zadość tym wymaganiom nie może być przedmiotem rozpoznania, jednakże Sąd może wezwać skarżącego do uzupełnienia braków skargi w wyznaczonym terminie. Jeżeli natomiast braki skargi nie zostały uzupełnione w wyznaczonym terminie, to po jego upływie Sąd skargę odrzuca /art. 27 ust. 2 in fine ustawy o NSA/.
Poza obowiązkiem spełnienia wymagań formalnych dotyczących terminu /art. 35 ust. 1 ustawy o NSA/ oraz elementów koniecznych skargi jako pisma procesowego, o których mowa w art. 37 ustawy o NSA, na skarżącym spoczywa także obowiązek uiszczenia wpisu od skargi /art. 36 ustawy o NSA/ oraz obowiązek dołączenia do skargi jej odpisu, który nie został wprawdzie sformułowany wprost w przepisach ustawy o NSA, ale wynika z przepisów art. 59 in fine ustawy o NSA w związku z art. 128 Kpc oraz art. 38 ust. 1 ustawy o NSA. Jeżeli natomiast wnoszący skargę uchybi obowiązkowi dołączenia do skargi jej odpisu, to wówczas Sąd, powinien wezwać skarżącego do dopełnienia tego obowiązku w wyznaczonym terminie. Jeżeli jednak skarżący uchybi wyznaczonemu terminowi, to biorąc pod uwagę, że w danym wypadku chodzi o uchybienie terminu do dokonania czynności procesowej /nadesłanie odpisu pisma procesowego/, na prośbę skarżącego, który uprawdopodobni, że uchybienie terminu nastąpiło bez jego winy, Sąd powinien przywrócić termin do dopełnienia obowiązku przesłania odpisu skargi /art. 59 ustawy o NSA w związku z art. 58 Kpa/. Natomiast nie ma w tym wypadku zastosowania przepis art. 35 ust. 3 ustawy o NSA, który określa zasady przywrócenia terminu.
W rozpoznawanej sprawie jest poza sporem, że skarżąca zachowała 30-dniowy termin do złożenia skargi, o którym mowa w art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ i wniosła do Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodka Zamiejscowego w Białymstoku pismo zawierające prośbę o rozpoznanie sprawy odmowy przyznania jej gwarantowanego zasiłku okresowego decyzja Wojewody (...) z dnia 20 maja 1997 r., mocą której utrzymał on wcześniejsza odmowną decyzję Kierownika Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w (...) z dnia 8 kwietnia 1997 r., które Sąd uznał za spełniające wymagania formalne skargi z art. 37 ustawy o NSA.
Skarżąca nie dopełniła jednak obowiązku uiszczenia wymaganego wpisu /art. 36 ustawy o NSA/ oraz nie nadesłała odpisu swej skargi wraz z załącznikami /art. 128 Kpc w związku z art. 59 in fine ustawy o NSA/. Następnie w wyniku wezwania przez Sąd do usunięcia tych braków, skarżąca niezwłocznie uiściła wprawdzie wymagany wpis, a ponadto także nadesłała odpis zaskarżonej decyzji zamiast odpisu własnej skargi. W tej sytuacji Sąd skargę odrzucił na podstawie art. ust. 2 in fine ustawy o NSA, uzasadniając to tym, że nie została ona uzupełniona w wyznaczonym terminie.
Natomiast prośbę skarżącej o przywrócenie terminu do zadośćuczynienia obowiązkowi nadesłania odpisu skargi Sąd oddalił, ponieważ błędnie przyjął, że w danym wypadku podstawa rozstrzygnięcia sądowego powinien być art. 35 ust. 3 ustawy o NSA, a - w opinii Sądu - brak było ważnych powodów dla przywrócenia terminu do wniesienia skargi. Tymczasem Sąd powinien oprzeć swe rozstrzygnięcie w tym wypadku na podstawie art. 58 Kpa w związku z art. 59 ustawy o NSA.
Zważywszy zaś, że wyjaśnienia skarżąca, iż uchybiła terminowi do przesłania odpisu skargi, wyłącznie z tej przyczyny, że pozostawała w błędnym przekonaniu, iż została wezwana przez Sąd właśnie do przesłania kopii zaskarżonej decyzji, należało uznać, że strona, uprawdopodobniła, iż nie ponosi winy uchybienia terminu do dokonania wymaganej czynności procesowej i przywrócić jej ten termin /art. 9 i art. 58 par. 1 Kpa związku z art. 59 ustawy o NSA/. Należało tak uczynić tym bardziej jeśli zważyć, że skarżąca niezwłocznie zareagowała na wezwanie organu do dokonania tej czynności, a także i to, że już składając skargę do Sądu, którą nazwała "odwołaniem", okazało się, że nie w pełni orientuje się w przysługujących jej uprawnieniach i obowiązkach procesowych.
Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd Najwyższy (...) orzekł, jak w sentencji.