Strona jest pojęciem materialnoprawnym, nie zaś pojęciem procesowym, a zatem o tym czy dany podmiot jest stroną postępowania administracyjnego przesądzają przepisy prawa materialnego mające zastosowanie w konkretnym stanie faktycznym, nie zaś przepisy procesowe. W związku z tym brak jest podstaw do przyjęcia, że miasto na prawach powiatu, którego status strony w postępowaniu w sprawie waloryzacji należnego odszkodowania za wywłaszczona nieruchomość nie budziłby żadnych wątpliwości, gdyby sprawę rozstrzygał inny organ administracji publicznej niż organ tej gminy, tylko ze względu na tak określoną wskazanymi wyżej przepisami ustawy o gospodarce nieruchomościami właściwość organu administracji publicznej mogła utracić przysługujący jej na mocy przepisów prawa materialnego status Strony tego postępowania w rozumieniu art. 28 Kpa, a w konsekwencji także status podmiotu uprawnionego do wniesienia skargi w rozumieniu art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.
Sąd Najwyższy w sprawie ze skargi Zarządu Miasta Rz. na decyzję Wojewody P. z dnia 12 stycznia 2001 r. (...) w przedmiocie waloryzacji odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym, rewizji nadzwyczajnej Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego (...) od postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodka Zamiejscowego w Rzeszowie z dnia 20 czerwca 2001 r., SA/Rz 383/01 - uchyla zaskarżone postanowienie.
Wojewoda P. decyzją z dnia 12 stycznia 2001 r., wydaną w wyniku rozpatrzenia odwołania Marka P. od decyzji prezydenta miasta Rz. z dnia 30 października 2000 r. (...) dotyczącej ustalenia waloryzacji odszkodowania wypłaconego przez zarząd miasta Rz. za wywłaszczoną nieruchomość oraz odmowy naliczenia odsetek od ustalonej kwoty waloryzacji, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję w punkcie I, dotyczącym ustalenia waloryzacji odszkodowania oraz uchylił zaskarżoną decyzję w pozostałych punktach /II, III, IV/ i orzekł o obowiązku naliczenia odsetek ustawowych od ustalonej kwoty waloryzacji odszkodowania /4.522.30 zł/ za okres od dnia wypłaty przez zarząd miasta odszkodowania tj. od 30 stycznia 1997 r. do dnia zapłaty naliczonej kwoty waloryzacji na rzecz Marka P.
Zarząd miasta Rz. zaskarżył tę decyzję do Naczelnego Sądu Administracyjnego, pod zarzutem naruszenia art. 132 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami w zw. z art. 358 par. 3 i art. 418 Kc.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda P. wniósł o jej oddalenie, podtrzymując pogląd wyrażony w zaskarżonej decyzji, iż waloryzacja ustalonego odszkodowania nie wyłącza żądania odsetek za zwłokę lub opóźnienie w wypłaceniu odszkodowania.
Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie - Ośrodek Zamiejscowy w Rzeszowie postanowieniem z dnia 20 czerwca 2001 r. SA/Rz 383/01 odrzucił skargę.
Sąd zważył, że w charakterze podmiotów postępowania administracyjnego występują przede wszystkim, strona i organ administracji, różniące się zakresem uprawnień, a także formą i celem działania. Zgodnie z art. 28 Kpa stroną może być każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu swój interes prawny lub obowiązek. Obowiązkiem natomiast organu administracji jest wydawanie władczych orzeczeń, ustalających uprawnienia i obowiązki stron /art. 6 i art. 7 Kpa/.
Jak stwierdził Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 22 października 1984 r. III AZP 5/84 /OSNC 1985 nr 7 poz. 86/ w ustawowej woli organu nie ma miejsca na własny interes wydającego decyzję także wówczas, gdy decyzja ta w jakikolwiek sposób dotyka jego praw lub obowiązków. Taka pozycja organu wyklucza możliwość jednoczesnego występowania w charakterze strony kierującej się własnym interesem i dążącej do uzyskania korzystnej dla siebie decyzji. Jeśli organ nie może być stroną postępowania administracyjnego, w którym występuje jako nosiciel imperium państwowego, to tym samym nie jest uprawniony do wniesienia skargi rozpoczynającej postępowanie sądowe.
W ocenie Sądu z powyższego wynika, że skoro w niniejszej sprawie w pierwszej instancji wydał decyzję prezydent miasta Rz., to tym samym niedopuszczalne jest wniesienie skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego przez zarząd miasta Rz. na decyzję organu odwoławczego tj. Wojewody P.
Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego w rewizji nadzwyczajnej od powyższego postanowienia zarzucił rażące naruszenie art. 27 ust. 2 i art. 33 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ i na podstawie art. 57 ust. 2 tej ustawy wniósł o uchylenie tego postanowienia.