Skarga Marka K. na wynik kontroli Inspektora Kontroli Skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej w P. w przedmiocie certyfikacji na znak bezpieczeństwa, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Administracyjnej, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 15 października 2002 r., rewizji nadzwyczajnej Prezesa NSA od postanowienia NSA
Tezy

Na wynik kontroli, określający ilość i wartość wyrobów lub usług, których dotyczą poddane sankcji ekonomicznej uchybienia przedsiębiorcy /art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o badaniach i certyfikacji - Dz.U. nr 55 poz. 250 ze zm./, przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Sentencja

Sąd Najwyższy w sprawie ze skargi Marka K. na wynik kontroli Inspektora Kontroli Skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej w P. z dnia 15 września 2000 r., (...) w przedmiocie certyfikacji na znak bezpieczeństwa, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Administracyjnej, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 15 października 2002 r., rewizji nadzwyczajnej Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego od postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodka Zamiejscowego w Poznaniu z dnia 13 lutego 2001 r., I SA/Po 3217/00 - uchyla zaskarżone postanowienie.

Uzasadnienie strona 1/3

W wyniku kontroli skarbowej, wydanym w dniu 15 września 2000 r., Inspektor Kontroli Skarbowej w P. stwierdził, że prowadzone przez Marka K. przedsiębiorstwo "M." w L. wprowadziło w 1998 roku do obrotu bez wymaganego certyfikatu kartonaże z tektury falistej służące celom spożywczym o łącznej ilości 356.263 sztuki o wartości 292.255,88 zł, a w 1999 roku 268.323 sztuki o wartości 208.863,33 zł, co stanowiło naruszenie art. 13 ust. 1 ustawy o badaniach i certyfikacji i podlegało sankcji ekonomicznej określonej w art. 26 ustawy, tj. obowiązkowi wpłaty do budżetu Państwa kwoty stanowiącej równowartość 100 procent sumy uzyskanej ze sprzedaży zakwestionowanych wyrobów.

Przedsiębiorca Marek K. zwrócił się do Inspektora Kontroli Skarbowej w dniu 21 października 2000 r. z wnioskiem o usunięcie naruszenia prawa. Jego zdaniem ustawodawca w art. 26 ust. 1 ustawy o badaniach i certyfikacji nie określił konkretnie kto ponosi konsekwencje wynikające z wymierzenia sankcji na podstawie tego przepisu: dostawca, czy odbiorca. Istotne jest więc to, że odbiorca kartonów /ZPC "W." S.A. K./, składając zamówienie nie określił końcowego przeznaczenia dostarczanych opakowań, a także mimo braku odpowiedniej adnotacji na kartonach świadomie wprowadził do obrotu kartonaże bez wymaganego certyfikatu na znak bezpieczeństwa.

Inspektor Kontroli Skarbowej Urzędu Kontroli Skarbowej w P. w piśmie z dnia 9 listopada 2000 r. stwierdził, że wynik kontroli skarbowej nie narusza prawa, gdyż dokumenty źródłowe /faktury sprzedaży oraz materiały zebrane w ramach pomocy prawnej przez Urząd Skarbowy w K./ stanowią dowód, iż PPHU "M." w latach 1998 i 1999 nie posiadało certyfikatów na znak bezpieczeństwa na produkowane i wprowadzone do obrotu kartony z tektury falistej do celów spożywczych.

W skardze skierowanej w dniu 5 lutego 2001 r. do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie Ośrodek Zamiejscowy w Poznaniu przedsiębiorca Marek K. wniósł o stwierdzenie niezgodności z prawem i uchylenie zaskarżonego wyniku kontroli oraz wstrzymanie wykonania zaskarżonego wyniku kontroli, przytaczając argumentację zawartą w piśmie wzywającym Inspektora Kontroli Skarbowej do usunięcia naruszenia prawa.

Postanowieniem z dnia 13 lutego 2001 r. Naczelny Sąd Administracyjny -Ośrodek Zamiejscowy w Poznaniu na podstawie art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, odrzucił skargę. W uzasadnieniu stwierdził, że wynik kontroli wydany w sprawie certyfikacji na znak bezpieczeństwa nie przyznaje uprawnień ani też nie nakłada obowiązków co oznacza, że nie podlega - stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 4 powołanej wyżej ustawy - zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Od powyższego postanowienia Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego wniósł rewizję nadzwyczajną, zarzucając rażące naruszenie:

1/ art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, zwanej dalej ustawę o Naczelnym Sądzie Administracyjnym;

Strona 1/3