W przypadku, gdy osoba fizyczna wskazała miejsce pracy /szpital/ jako adres dla doręczeń, doręczenie w tym miejscu pracy jest skuteczne tylko wówczas, gdy pismo odbierze ta osoba fizyczna, nie zaś inna osoba uprawniona do odbioru pism w tym miejscu /zakładzie/ pracy.
Sąd Najwyższy w sprawie ze skargi Joanny B. na decyzję Wojewody O. z dnia 4 stycznia 2000 r., (...) w przedmiocie wymeldowania z miejsca pobytu stałego, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Administracyjnej, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 14 listopada 2002 r., rewizji nadzwyczajnej Rzecznika Praw Obywatelskich (...) od postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodka Zamiejscowego we Wrocławiu z dnia 12 grudnia 2001 r., II SA/Wr 1744/00 - uchyla zaskarżone postanowienie i przekazuje sprawę NSA OZ we Wrocławiu do ponownego rozpoznania.
Joanna B. złożyła w niniejszej sprawie w dniu 1.08.2000 r. skargę na decyzję Wojewody O. z dnia z dnia 4 stycznia 2000 r. (...), którą to decyzją utrzymano w mocy decyzję Prezydenta Miasta O. z dnia 14 października 1999 r. (...) orzekającej o wymeldowaniu skarżącej z miejsca pobytu stałego w O. przy ul. M. 8/6.
Decyzja ta została przesłana na podany przez skarżącą w postępowaniu administracyjnym adres dla doręczeń, którym był adres jej zakładu pracy - Publicznego Samodzielnego Zakładu Opieki Zdrowotnej Wojewódzkiego Centrum Medycznego w O. Na dowodzie doręczenia widnieje pieczęć pracodawcy, podpis Sylwii J. z jej adnotacją, z której treści wynika, że adresat przesyłki nie pracuje w Szpitalu oraz prośba o nie przysyłanie korespondencji na nazwisko Joanny B. Adnotacja ta została sporządzona w dniu 6 stycznia 2000 r. Skarżąca odebrała przesyłkę osobiście w siedzibie organu odwoławczego dniu 19 lipca 2000 r.
W skardze Joanna B. zawarła wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi podając, że w okresie od dnia 7.11.1999 r. do dnia 10.01.2000 r. przebywała na zwolnieniu lekarskim, ponieważ uległa wypadkowi. Nadal pracuje w tymże Szpitalu.
Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie - Ośrodek Zamiejscowy we Wrocławiu postanowieniem z dnia 12 grudnia 2001 r. II SA 1744/00 oddalił wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi i odrzucił skargę. W ocenie Sądu, wniosek podlegał oddaleniu. Przepis art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ stanowi, że skargę wnosi się do Sądu w terminie 30 dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie, a w innych przypadkach w terminie 30 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o podjęciu aktu lub innej czynności organu uzasadniającej wniesienie skargi. Przepis ten w ust. 3 stanowi, że Sąd z ważnych powodów przywróci na wniosek strony termin do wniesienia skargi. Żaden z przepisów powołanej wyżej ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym nie precyzuje pojęcia "ważnych powodów", o jakich mowa w art. 35 ust. 3 ustawy. Z przepisu zaś art. 58 par. 1 Kpa, mającego w związku z art. 59 powołanej ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym odpowiednie zastosowanie do postępowania przed tym Sądem wynika, że w razie uchybienia terminu należy przywrócić termin na prośbę zainteresowanego, jeżeli uprawdopodobniono, że uchybienie nastąpiło bez jego winy. Przepis ten w par. 2 stanowi, że prośbę o przywrócenie terminu należy wnieść w ciągu siedmiu dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu oraz, że jednocześnie z wniesieniem prośby należy dopełnić czynności, dla której określony był termin. Z przepisu tego, w ocenie Sądu, w sposób jednoznaczny wynika, że do uwzględnienia wniosku o przywrócenie terminu konieczne jest łączne spełnienie następujących przesłanek: 1/ uprawdopodobnienie przez zainteresowanego braku winy, 2/ wniesienie przez zainteresowanego wniosku /prośby/ o przywrócenie terminu, 3/ dochowanie nieprzywracalnego terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu, 4/ dopełnienie wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu czynności, dla której był ustanowiony przywracalny termin.