Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Piotr Korzeniowski Sędziowie Sędzia NSA Tamara Dziełakowska Sędzia del. WSA Dariusz Chaciński (spr.) po rozpoznaniu w dniu 26 lipca 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Dyrektora Zarządu Zlewni w C. Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Dyrektorem Zarządu Zlewni w C. Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie a Burmistrzem N. w przedmiocie wskazania organu właściwego w sprawie wydania decyzji nakazującej właścicielowi gruntów przywrócenie stanu poprzedniego lub wykonanie urządzeń zapobiegających szkodom postanawia: wskazać Burmistrza N. jako organ właściwy do rozpoznania wniosku.
Dyrektor Zarządu Zlewni w C. Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie wniósł o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy nim a Burmistrzem N. poprzez wskazanie Burmistrza N. jako organu właściwego w sprawie wydania decyzji nakazującej właścicielowi gruntów przywrócenie stanu poprzedniego lub wykonanie urządzeń zapobiegających szkodom.
W uzasadnieniu wnioskodawca wskazał, że Burmistrz N. przesłał Dyrektorowi Zarządu Zlewni w C. PGW Wody Polskie, wniosek [...] S.A. z [...] maja 2017 r. o wydanie decyzji nakazującej przywrócenie stanu poprzedniego lub wykonanie urządzeń zapobiegających szkodom.
Postępowanie to, co wynika z akt sprawy, jest w toku, bowiem Burmistrz N. decyzją z [...] września 2020 r. nr [...], zajął stanowisko w sprawie odmawiając nakazania przywrócenia stanu poprzedniego.
Na skutek odwołania wniesionego przez [...] S.A., Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] decyzją z [...] listopada 2020 r. nr [...] uchyliło decyzję Burmistrza N. w całości i przekazało sprawę do ponownego rozpoznania. Tym samym Kolegium, badając sprawę zarówno od strony merytorycznej jak i formalnej, nie dopatrzyło się niewłaściwości organu I instancji jakim jest, również zdaniem wnioskodawcy, Burmistrz N.
Akta nie zawierają decyzji kończącej postępowanie, zarówno merytorycznej jak i decyzji umarzającej postępowanie. Przyjąć zatem należy, że sprawa toczy się nadal przed Burmistrzem N. jako organem I instancji i jej przekazanie przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] do ponownego rozpoznania jest skuteczne.
Jak wskazano w pismach PGW Wody Polskie, ze stanu faktycznego wynika jednoznacznie, że zagłębienie wodne nie posiada charakteru urządzenia wodnego, brak też jakichkolwiek jego parametrów projektowych. Zmiany w zabudowie wsi [...] i [...], jak również ukształtowanie terenu spowodowały taki spływ wód powierzchniowych, co z kolei doprowadza do podtopień. Ten stan faktyczny wskazuje na brak kompleksowego rozwiązania problemu odprowadzania wód.
Zgodnie z art. 16 pkt 47 i pkt 65 lit. a) ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne (j.t. Dz. U. z 2021 r., poz. 2233 ze zm.; dalej: P.w.), ilekroć w ustawie jest mowa o urządzeniach wodnych, rozumie się przez to urządzenia lub budowle służące do kształtowania zasobów wodnych lub korzystania z tych zasobów a także kanały i rowy. W przypadku rowów natomiast są to sztuczne koryta prowadzące wodę w sposób okresowy lub ciągły o szerokości dna mniejszej niż 1,5 m przy ujściu. Rów na działce o nr ew. [...] nie ma określonych parametrów, nie ma odbiornika, nie ma określonego zasięgu oddziaływania, ani określonych funkcji, zatem nie ma charakteru urządzenia wodnego. Zatem wbrew twierdzeniom Burmistrza N. przedmiotowy stan faktyczny nie dotyczy urządzenia wodnego, a powołany przez Burmistrza art. 191 P.w. stosuje się tylko wtedy, gdy na gruncie jest urządzenie wodne, a zmiana jego funkcji negatywnie wpływa na wody lub grunty.
Zatem, zdaniem wnioskodawcy, zastosowanie w sprawie powinien mieć art. 234 ust. 3 P.w., wskazujący burmistrza, wójta lub prezydenta miasta jako organ właściwy w sprawie wydania decyzji nakazującej przywrócenie stanu poprzedniego lub wykonanie urządzeń zapobiegających szkodom.