Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak po rozpoznaniu w dniu 16 lutego 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej D.M. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z 12 marca 2020 r. sygn. akt II SA/Bd 1118/19 o odrzuceniu skargi D.M. na uchwałę Rady Miasta Bydgoszczy z 27 listopada 2019 r. nr XVIII/448/19 w przedmiocie zwrotu skargi postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Postanowieniem z 12 marca 2020 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy odrzucił skargę D.M. na uchwałę Rady Miasta Bydgoszczy z 27 listopada 2019 r. nr XVIII/448/19 w przedmiocie zwrotu skargi.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wyjaśnił, że zaskarżoną uchwałą organ zwrócił skarżącemu skargę na uchwałę Rady Miasta Bydgoszczy z 30 października 2019 r. nr XVII/342/19 w sprawie odmowy ustalenia lokalizacji inwestycji mieszkaniowej.
Odrzucając skargę Sąd I instancji stanął na stanowisku, że przedmiotowa uchwała nie mieści się w granicach kognicji wojewódzkiego sądu administracyjnego. Nie jest to bowiem żaden z aktów lub czynności wymienionych w art. 3 § 2 i § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm. - dalej: p.p.s.a.).
Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia wniósł skarżący.
Skarżący zarzucił naruszenie przepisów postępowania.
Po pierwsze, niewłaściwe zastosowanie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a.
Po drugie, art. 134 w związku z art. 3 § 1 p.p.s.a. przez brak analizy zaskarżonej uchwały i zarzutów podniesionych w skardze.
Po trzecie, "3 § 2 pkt 6" p.p.s.a. w związku z art. 101 ust. 1 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2020 r., poz. 713 ze zm. - dalej: us.g.) przez przyjęcie, że zaskarżona uchwała nie stanowi "zaskarżalnej uchwały jednostki samorządu terytorialnego".
Po czwarte, art. 141 § 4 p.p.s.a. polegające na przyjęciu stanu faktycznego sprawy "bez badania jego aktualności" w związku z rozstrzygnięciem nadzorczym Wojewody Kujawsko-Pomorskiego z 3 stycznia 2020 r. stwierdzającym nieważność zaskarżonej uchwały.
Po piąte, "art. 45 ust. 1 i art. 77 ust. 2 Konstytucji RP oraz art. 6 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności" przez nieuzasadnione odrzucenie skargi.
Ponadto skarżący zarzucił naruszenie prawa materialnego powielając treść zarzutów wskazanych już jako zarzuty naruszenia prawa procesowego.
Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji, a także zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie.
W świetle art. 174 p.p.s.a. skargę kasacyjną można oprzeć na następujących podstawach:
1) naruszeniu prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie,
2) naruszeniu przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.
Podkreślić przy tym trzeba, że Naczelny Sąd Administracyjny jest związany podstawami skargi kasacyjnej, ponieważ w świetle art. 183 § 1 p.p.s.a. rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, biorąc z urzędu pod rozwagę jedynie nieważność postępowania. Jeśli zatem nie wystąpiły przesłanki nieważności postępowania wymienione w art. 183 § 2 p.p.s.a. (a w rozpoznawanej sprawie przesłanek tych brak), to Sąd związany jest granicami skargi kasacyjnej. Oznacza to, że Sąd nie jest uprawniony do samodzielnego dokonywania konkretyzacji zarzutów skargi kasacyjnej, a upoważniony jest do oceny zaskarżonego orzeczenia wyłącznie w granicach przedstawionych we wniesionej skardze kasacyjnej.