Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA: Wojciech Stachurski po rozpoznaniu w dniu 23 listopada 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia R.Z. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 sierpnia 2021 r., sygn. akt III SA/Wa 1489/21 w przedmiocie odrzucenia skargi w sprawie ze skargi R. Z. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 31 marca 2021 r. nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności podatkowej osób trzecich postanawia oddalić zażalenie.
Postanowieniem z 24 sierpnia 2021 r., III SA/Wa 1489/21, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę R.Z. (dalej skarżący) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z 31 marca 2021 r. nr w przedmiocie solidarnej odpowiedzialności podatkowej skarżącego wraz z A. sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie za jej zaległości podatkowe w podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2014 r. Sąd uznał, że skarżący nie uiścił brakującego wpisu od skargi w terminie wyznaczonym w wezwaniu Przewodniczącego Wydziału.
Pismem z 15 września 2021 r. skarżący zaskarżył powyższe postanowienie z uwagi na błędne ustalenie, że przesyłka zawierająca wezwanie do uzupełnienia wpisu od skargi została mu skutecznie doręczona. Skarżący wniósł o uchylenie postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. Niezależnie od powyższego, pismem z 22 września 2021 r. skarżący złożył wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi wraz ze skargą, załączając pisemne oświadczenie swojego sąsiada, co do tego, że w okresie letnim w jego skrzynce były pozostawione omyłkowo awiza adresowane do skarżącego, które wyrzucił.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 230 § 1 i 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. − Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z poźn. zm., dalej: p.p.s.a.) od pism wszczynających postępowanie przed sądami administracyjnymi w danej instancji (w tym od skargi) pobiera się wpis stosunkowy lub stały. Jeśli wnoszący skargę nie uiścił należnego przy wnoszeniu skargi, wzywa się go do jego uiszczenia pod rygorem odrzucenia skargi (art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a.).
W rozpoznawanej sprawie skarżący wniósł skargę, od której należny jest wpis. Przewodniczący Wydziału zarządzeniem z 29 czerwca 2021 r. wezwał skarżącego do uiszczenia wpisu od skargi. Z akt sprawy wynika, że przesyłka zawierająca wezwanie została skierowana na adres skarżącego wskazany w skardze, a następnie została zwrócona przez operatora do nadawcy z adnotacją "Zwrot − nie podjęto w terminie" (k. 14). Na kopercie znajdują się również adnotacje o dokonaniu podwójnej awizacji stosownie do wymogów z art. 73 § 2 i 3 p.p.s.a. Wypełnione prawidłowo potwierdzenie odbioru, stanowi dokument, potwierdzający fakt i datę doręczenia tego pisma. W tym zakresie dokument ten korzysta z domniemania zgodności z prawdą. W orzecznictwie wskazuje się, że brak fikcji prawnej doręczenia pisma w trybie art. 73 p.p.s.a. może być podważony, gdy adresat pisma wykaże, że dane wynikające z dowodu doręczenia są niezgodne z rzeczywistością i nie mógł w ogóle odebrać przesyłki pocztowej (wyrok: NSA z dnia 10 maja 2018 r., II OSK 2755/17; WSA w Krakowie z 5 października 2017 r., II SA/Kr 489/17).
W tej sprawie skarżący nie podważył skutecznie faktu doręczenia przesyłki w trybie art. 73 p.p.s.a. W zażaleniu na postanowienie o dorzuceniu skargi nie przedstawił żadnych argumentów lub dowodów mogących podważyć to doręczenie. W szczególności nie przedłożył chociażby dowodu złożenia reklamacji u operatora pocztowego. Dla rozpoznania zażalenia nie mają natomiast wpływu ani okoliczność wniesienia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, ani załączone do tego wniosku oświadczenie sąsiada. Sąd w trybie zażalenia bada bowiem tylko to, czy sąd pierwszej instancji nie naruszył procedury w zakresie podniesionym w zażaleniu. Naczelny Sąd Administracyjny takiego uchybienia nie dostrzegł, skoro skarżący ani na etapie wydawania zaskarżonego postanowienia ani na etapie wnoszenia zażalenia WSA w Warszawie nie dysponował żadnymi wiarygodnymi przesłankami, które mogłyby wpłynąć na obalenie domniemania z art. 73 p.p.s.a. W tych okolicznościach nie ma podstaw, aby kwestionować zaskarżone w tej sprawie postanowienie o odrzuceniu skargi. Poza granicami tej sprawy leży natomiast ocena złożonego przez skarżącego wniosku o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków skargi.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 1 i 2 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.