Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący : sędzia NSA Tomasz Zborzyński po rozpoznaniu w dniu 5 marca 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej wniosku J. B. o zawieszenie postępowania sądowoadministracyjnego w sprawie ze skargi kasacyjnej J. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 2 września 2020 r. sygn. akt I SA/Sz 64/20 w sprawie ze skargi J. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Koszalinie z dnia 20 listopada 2019 r. nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności podatkowej osób trzecich postanawia: oddalić wniosek.
Wyrokiem z dnia 2.09.2020 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę J. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Koszalinie w przedmiocie odpowiedzialności podatkowej osób trzecich.
W skardze kasacyjnej od tego wyroku skarżący wniósł - między innymi - o rozważenie możliwości zawieszenie postępowania kasacyjnego do czasu prawomocnego zakończenia postępowania karnego w sprawie W. J., zawisłej przed Sądem Okręgowym w S. (sygn. akt [...]). W uzasadnieniu wskazał, że postępowanie karne dotyczy transakcji zbycia nieruchomości, stanowiącej podstawę nałożenia na spółkę opłaty planistycznej, a wynik postępowania ma wpływ zarówno na sprawę dotyczącą ustalenia opłaty planistycznej, jak i na możliwość przypisania odpowiedzialności za zaległości spółki osobie trzeciej. Dodatkowo podniósł, że transakcja sprzedaży nieruchomości z uwagi na fakt, iż została dokonana w celach przestępczych, może zostać uznana za nieważną czynność prawną bądź też W. J. zostanie zobowiązany do naprawienia szkody oraz zwrotu na rzecz spółki kwoty 6.580.500,00 zł. Wskazał jednocześnie, iż w przypadku wydania wyroku skazującego w prowadzonej sprawie karnej będą zachodziły przesłanki do wznowienia postępowania o ustalenie opłaty planistycznej, prowadzonego przez Wójta Gminy K.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek skarżącego o zawieszenie postępowania kasacyjnego nie ma usprawiedliwionych podstaw.
We wniosku tym skarżący nie wskazał jego podstawy prawnej, niemniej z kontekstu uzasadnienia wynika, że istotę jego żądania stanowi powołanie się na czyn, którego ustalenie w drodze karnej lub dyscyplinarnej mogłoby wywrzeć wpływ na rozstrzygnięcie sprawy sądowoadministracyjnej; taką podstawę zawieszenia postępowania przewiduje art. 125 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30.08.2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm., dalej: P.p.s.a.). Zawieszenie postępowania na tej podstawie ma jednak charakter fakultatywny, a ponadto może nastąpić tylko wtedy, gdyby ustalenie czynu - w tym wypadku - w drodze karnej, mogło wywrzeć wpływ na rozstrzygnięcie sprawy zawisłej przed Naczelnym Sądem Administracyjnym. W rozpoznawanej sprawie związku takiego nie sposób się doszukać. Nieporozumieniem jest bowiem wiązanie rozstrzygnięcia w sprawie karnej z rozstrzygnięciem w przedmiocie ustalenia opłaty planistycznej, bowiem przedmiot obu tych rozstrzygnięć jest odmienny - podobnie, jak przedmiot poprzedzających to rozstrzygnięcie postępowań. Przede wszystkim odmienny jest jednak przedmiot postępowania sądowoadministracyjnego, którym jest ocena zgodności z prawem rozstrzygnięcia organu administracji publicznej o odpowiedzialności skarżącego za zaległości spółki. Innymi słowy, ocena zgodności z prawem tego ostatniego rozstrzygnięcia nie wiąże się z powtórną oceną zgodności z prawem innych rozstrzygnięć, kreujących obowiązek, którego spółka nie spełniła. Brak wskazanego związku tym bardziej zachodzi w postępowaniu kasacyjnym, którego przedmiotem jest instancyjna kontrola rozstrzygnięcia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Jedynie na marginesie można zauważyć, że ewentualne podważenie podstaw do obciążania spółki opłatą planistyczną sprawi, że subsydiarna odpowiedzialność członków jej zarządu za niewywiązanie się spółki z tego obowiązku nie wystąpi ze względu na brak przedmiotu odpowiedzialności (zaległości obciążającej spółkę); hipoteza ta nie niweczy jednak przedmiotu postępowania sądowoadministracyjnego, w tym kasacyjnego.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny w oparciu o art. 125 § 1 pkt 2 w związku z art. 131 i art. 193 P.p.s.a. wniosek skarżącego oddalił.