Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi (...) na decyzję Dyrektora Wydziału Ochrony Środowiska (...) Urzędu Wojewódzkiego (...) w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie wydania zezwolenia na zamianę urządzenia melioracji szczegółowej rowu na rurociąg ceramiczny na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości (...) od postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Poznaniu z dnia 17 lutego 1986 r. SA/Po 49/86
postanawia uchylić zaskarżone postanowienie i przywrócić (...) termin do wniesienia skargi na decyzję dyrektora Wydziału Ochrony Środowiska (...) Urzędu Wojewódzkiego (...).
Skarga skarżącej wpłynęła 10 dni przed upływem terminu /art. 199 par. 1 Kpa/ do Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Poznaniu.
Mając na względzie nakaz zawarty w par. 16 regulaminu czynności Naczelnego Sądu Administracyjnego /zarządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 26 lutego 1982 r. - M.P. nr 9 poz. 63/, przewodniczący wydziału powinien był przesłać skargę niezwłocznie organowi, który wydał zaskarżoną decyzję, w celu nadania jej właściwego biegu.
Ośrodek Zamiejscowy w Poznaniu Naczelnego Sądu Administracyjnego nie miał żadnych przeszkód do przesłania - przed upływem 10 dni od otrzymania - tej skargi Dyrektorowi Wydziału Ochrony Środowiska, Gospodarki Wodnej i Geologii Urzędu Wojewódzkiego.
W zasadzie prawnej III AZP 12/86 /Prawo i Życie 1987 nr 9 str. 15/ wyraził Sąd Najwyższy również pogląd, że "niedopełnienie przez sąd administracyjny obowiązku niezwłocznego przesłania takiej skargi uzasadnia przywrócenie terminu do jej wniesienia". To wskazuje, że ujemnych następstw swej opieszałości nie powinien był ten Sąd przerzucać na stronę.