1. Wniesienie skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego na uchwałę organu gminy na podstawie art. 101 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ ograniczone jest terminem wskazanym w art. 199 par. 1 Kpa w związku z art. 216a par. 1 Kpa, liczonym od dnia doręczenia odpowiedzi na wezwanie o usunięcie naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia, albo - w wypadku nieudzielenia odpowiedzi na to wezwanie - od dnia, w którym upłynął dwumiesięczny termin przewidziany w art. 35 par. 3 Kpa.
Skarga wniesiona po upływie terminu wymienionego w art. 199 par. 1 Kpa podlega odrzuceniu na podstawie art. 204 par. 1 w związku z art. 216a par. 1 Kpa.
2. Organom gminy przysługuje co najmniej trzydziestodniowy termin, w którym winny ustosunkować się do wezwania o usunięcie naruszenia interesu prawnego /art. 101 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym - Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./.
Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi (...) na uchwałę Rady Miasta i Gminy (...) w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na skutek rewizji nadzwyczajnej Rzecznika Praw Obywatelskich (...) od postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Poznaniu z dnia 18 października 1994 r. SA/Po 2829/94
oddala rewizję nadzwyczajną.
Rada Miasta i Gminy K. podjęła 17 lutego 1993 r. uchwałę w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy.
W związku z tą uchwałą skarżąca Ewa B. złożyła w dniu 18 kwietnia 1994 r. w Urzędzie Gminy K. pismo z wezwaniem do jej uchylenia w części dotyczącej lokalizacji wysypiska odpadów komunalnych w C. /gmina K./. W piśmie podała, że projektowana w uchwale lokalizacja wysypiska śmieci narusza jej interes prawny. Usytuowanie wysypiska w pobliżu posiadanych przez nią gruntów zmniejsza ich wartość. Do dnia 26 kwietnia 1994 r. Ewa B. nie otrzymała odpowiedzi na swoje pismo. W tym dniu odbyła się sesja Rady Miasta i Gminy K., na której omawiana była też sprawa lokalizacji wysypiska śmieci w C. Radni nie ustosunkowali się wówczas formalnie do złożonego przez Ewę B. wezwania. Ewa B. uczestniczyła w sesji Rady. W dniu 26 lipca 1994 r. za pośrednictwem Rady Miasta i Gminy w K. Ewa B. wniosła do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę, w której domagała się uchylenia uchwały z dnia 17 lutego 1993 r.
W odpowiedzi na skargę Rada Miasta i Gminy K. domagała się oddalenia jej jako nieuzasadnionej. W piśmie podano, że w dniu 9 września 1994 r. na sesji Rady Miejskiej w K. była omawiana sprawa ewentualnego wzruszenia podjętej uchwały we własnym zakresie, jednak ostatecznie Rada nie znalazła podstaw do takiej decyzji.
Naczelny Sąd Administracyjny-Ośrodek Zamiejscowy w Poznaniu postanowieniem z 18 października 1994 r. skargę odrzucił.
W uzasadnieniu postanowienia Naczelny Sąd Administracyjny podał, że zgodnie z art. 35 i 36 Kpa organom gminy przysługiwał co najmniej 30 dniowy termin na ustosunkowanie się do pisma skarżącej, które w istocie stanowiło wezwanie do usunięcia naruszenia jej interesu prawnego. Nawet przyjęcie, że sprawa ma charakter skomplikowany i termin do zajęcia stanowiska przez organy gminy wynosił 2 miesiące, to upłynął on 18 czerwca 1994 r.
Naczelny Sąd Administracyjny wyraził pogląd, że zgodnie z art. 101 pkt. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, w sprawie "wezwania do usunięcia naruszenia" stosuje się przepisy o terminach załatwiania spraw w postępowaniu administracyjnym. Termin 30 dni o wniesienia skargi powinien być liczony od daty bezskutecznego upływu terminu do zajęcia stanowiska przez Radę Miasta i Gminy w K., a ten upłynął 18 lipca 1994 r. Skarga została wniesiona do Naczelnego Sądu Administracyjnego-Ośrodka Zamiejscowego w Poznaniu 27 lipca 1994 r., a więc po terminie. Dlatego, zgodnie z art. 204 par. 1 Kpa, podlega odrzuceniu.
W rewizji nadzwyczajnej od tego postanowienia Rzecznik Praw Obywatelskich zarzucił rażące naruszenie art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym, art. 199 par. 1 Kpa oraz art. 3 i art. 86 ust. 3 Przepisów Konstytucyjnych utrzymanych w mocy na podstawie art. 77 Ustawy Konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. o wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą i wykonawczą Rzeczpospolitej Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 84 poz. 426/ i wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości oraz przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.