Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Adam Lipiński po rozpoznaniu w dniu 9 czerwca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Prokuratora Krajowego o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 września 2007 r. sygn. akt II SO/Wa 5/07 o wymierzeniu grzywny Prokuratorowi Krajowemu za nieprzekazanie sądowi skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę postanawia - przywrócić termin do wniesienia zażalenia -
Postanowieniem z dnia 5 września 2007 r. sygn. akt II SO/Wa 5/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wymierzył Prokuratorowi Krajowemu grzywnę za nieprzekazanie Sądowi skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w sprawie ze skargi Stowarzyszenia K. z siedzibą w K. Odpis tego postanowienia doręczono organowi w dniu 13 września 2007 r. (zwrotne potwierdzenie odbioru znajduje się na karcie nr 55 akt sądowych). Pismo z dnia 7 września 2007 r. (karta nr 54 akt sądowych), przy którym przesłano odpis zawiera pouczenie, że od orzeczenia przysługuje skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego, w terminie trzydziestu dni od daty doręczenia orzeczenia z uzasadnieniem.
W dniu 12 października 2007 r. Prokurator Krajowy wniósł, skierowane do Naczelnego Sądu Administracyjnego, zażalenie na postanowienie z dnia 5 września 2007 r. oraz wniosek o przywrócenie terminu do złożenia tego środka odwoławczego.
W uzasadnieniu organ wyjaśnił, dlaczego w jego ocenie środkiem odwoławczym, jaki przysługuje od postanowienia wydanego na podstawie art. 55 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej powoływanej również jako ppsa, jest zażalenie, a nie jak pouczono w piśmie z dnia 7 września 2007 r. - skarga kasacyjna. Wykazując brak winy w uchybieniu terminu stwierdził natomiast, iż o wyłączeniu jego winy decyduje błędne pouczenie o przysługującym środku odwoławczym i terminie jego wniesienia. Wskazał, że dochował należytej staranności przystępując do sporządzenia skargi kasacyjnej w terminie umożliwiającym dochowanie terminu do jej wniesienia. Wyjaśnił, że żądanie przywrócenia terminu zostało złożone z uwzględnieniem dyspozycji art. 87 § 1 ppsa, albowiem przyczyna uchybienia terminu (wywołane błędnym pouczeniem Sądu przekonanie skarżącego o prawie do zaskarżenia kwestionowanego orzeczenia nie żaleniem lecz skargą kasacyjną) ustała z dniem 8 października 2007 r.
Postanowieniem z dnia 20 listopada 2007 r. sygn. akt II SO/Wa 5/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił wniosek o przywrócenie terminu na podstawie art. 88 ppsa, jako niedopuszczalny. Sąd stwierdził, że mimo, iż postanowieniem z dnia 5 września 2007 r. Sąd zakończył postępowanie w sprawie wniosku o wymierzenie grzywny i prawidłowo pouczył strony o przysługującym środku odwoławczym, to Prokurator Krajowy zakwestionował to pouczenie i wniósł zamiast skargi kasacyjnej zażalenie z wnioskiem o przywrócenie terminu do jego wniesienia, czyli złożył środek odwoławczy niedopuszczalny z mocy ustawy, składając zarazem podlegający odrzuceniu wniosek o przywrócenie terminu.