Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA - Adam Lipiński po rozpoznaniu w dniu 20 listopada 2007 r. na posiedzeniu niejawnym zażalenia P. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 września 2007 r. sygn. akt II SO/Wa 5/07 o wymierzeniu P. K. grzywny za nieprzekazanie sądowi skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę postanawia - odrzucić zażalenie- Sygn. akt II SO/Wa 5/07 POSTANOWIENIE Dnia 20 listopada 2007 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA - Adam Lipiński po rozpoznaniu w dniu 20 listopada 2007 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku P. K. o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 września 2007 r. sygn. akt II SO/Wa 5/07 o wymierzeniu P. K. grzywny za nieprzekazanie sądowi skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę postanawia - odrzucić wniosek-
W dniu 12 października 2007r. P. K. wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, zażalenie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 września 2007 r. sygn. akt II SO/Wa 5/07 o wymierzeniu P.K. grzywny za nieprzekazanie sądowi skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę i jednocześnie złożył, skierowany do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia ww. zażalenia.
We wniosku o przywrócenie terminu P. K. zakwestionował prawidłowość dokonanego przez Sąd, przy doręczeniu zaskarżonego postanowienia, pouczenia o przysługującym środku zaskarżenia. Stwierdził, iż pouczenie to jest błędne, bowiem właściwym środkiem odwoławczym przysługującym od tego rodzaju orzeczenia jest zażalenia, które winno być złożone w terminie siedmiu dni od jego doręczenia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w warszawie zważył, co następuje:
Zażalenie jest niedopuszczalne.
W myśl bowiem art. 173 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), od wydanego przez wojewódzki sąd administracyjny wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie przysługuje skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
Zażalenie P.K. wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jego wniesienia zostało złożone na postanowienie o wymierzeniu grzywny w trybie art. 55 § 1 powołanej ustawy, które jest postanowieniem kończącym postępowanie, przysługuje więc od niego skarga kasacyjna, a to w konsekwencji oznacza, że wniesione zażalenie jest niedopuszczalne.
Taki też pogląd został wypracowany w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (między innymi w postanowieniach Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 lutego 2006r. sygn. akt I OZ 1328/05, z dnia 16 maja 2006r. I OZ 650/06, z dnia 5 października 2006r. sygn. akt II OSK 1226/06, z dnia 9 listopada 2007r. sygn. akt I OZ 821/07 - wszystkie niepublikowane, czy też w opublikowanym w ONSAiWSA 2006/6/156 postanowieniu z dnia 5 lipca 2006r. sygn. akt II OSK 1024/06).
Nie ma przy tym zastosowania art. 194 § 1 pkt 10 ustawy, według którego na postanowienie wojewódzkiego sądu administracyjnego w przedmiocie wymierzenia grzywny przysługuje zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Przepis ten dotyczy bowiem postanowień wydawanych w toku postępowania.
W okolicznościach niniejszej sprawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie nie mógł potraktować wniesionego zażalenia jako skargi kasacyjnej i nadać w tym zakresie dalszego biegu postępowaniu międzyinstancyjnemu.
Wprawdzie zażalenie zostało sporządzone przez podmiot uprawniony do sporządzenia skargi kasacyjnej, niemniej jednak zarówno treść zażalenia, jak i treść wniosku o przywrócenie terminu do jego wniesienia - jednoznacznie wskazujące na charakter tego pisma - wykluczają możliwość przyznania mu konstrukcji skargi kasacyjnej (art. 176 ustawy). Trzeba przede wszystkim podkreślić, że wniesiony środek zaskarżenia wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu sporządził podmiot profesjonalny - P. K. - wymieniając w jego treści konkretne przepisy ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; przy czym nie ograniczył się wyłącznie do ich powołania (art. 55 § 1, art. 173 § 1, art. 194 § 1 pkt 10 oraz art. 63), ale dokonał ich wykładni w taki sposób, aby uzasadnić przyjęte przez siebie stanowisko, zgodnie z którym od kwestionowanego orzeczenia Sądu przysługuje właśnie zażalenie, a nie skarga kasacyjna. Nadto wyraźnie podważył prawidłowość pouczenia Sądu co do przysługującego środka zaskarżenia przyjmując to za okoliczność dającą podstawę do przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia.