Wniosek o przyznanie prawa pomocy w sprawie decyzji SKO w Opolu w przedmiocie dodatku energetycznego
Sentencja

Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Opolu Anna Misiak-Janik po rozpoznaniu w dniu 6 marca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. M. o przyznanie prawa pomocy w sprawie decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 31 stycznia 2017 r., nr [...] wydanej w przedmiocie dodatku energetycznego postanawia : 1) ustanowić dla J. M. radcę prawnego, 2) umorzyć postępowanie z wniosku J. M. o zwolnienie od kosztów sądowych.

Inne orzeczenia o symbolu:
6210 Dodatek mieszkaniowy
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie

J. M. w dniu 24 lutego 2017 r. złożyła wniosek o przyznanie jej prawa pomocy do wniesienia skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu, z dnia 31 stycznia 2017 r., nr [...], w przedmiocie dodatku energetycznego. Skarżąca wskazała we wniosku, że nie ma żadnego majątku, utrzymuje się ze specjalnego zasiłku opiekuńczego w kwocie 520 zł miesięcznie. Wniosła o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym, poprzez ustanowienie pełnomocnika z urzędu oraz zwolnienie z kosztów sądowych, a także o wstrzymanie biegu terminu do wniesienia skargi.

Wniosek J. M. obejmuje swoim zakresem przyznanie prawa pomocy w całości, to jest poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie pełnomocnika. Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.), zwanej dalej P.p.s.a., przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym następuje, gdy osoba ubiegająca się ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, a w zakresie częściowym, gdy wykaże ona, że nie jest wstanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że wnioskodawczyni w razie wniesienia skargi będzie korzystała z ustawowego zwolnienia od kosztów sądowych, zgodnie bowiem z art. 239 § 1 pkt 1 lit. a P.p.s.a., strona skarżąca działanie lub bezczynność organu w sprawach z zakresu pomocy i opieki społecznej, nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych. Sytuacja taka zachodzi w sprawie, przedmiotem postępowania jest decyzja dotycząca przyznania pomocy społecznej w formie dodatku energetycznego, a zatem jeśli dojdzie do wniesienia skargi, to skarżąca będzie ustawowo zwolniona od kosztów sądowych, o jakich mowa w art. 239 § 1 pkt 1 lit. a P.p.s.a. Wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych jest, zatem bezprzedmiotowy, a postępowanie wszczęte w jego zakresie należało umorzyć, co referendarz orzekł jak w punkcie 2 sentencji. Podstawę takiego rozstrzygnięcia stanowią przepisy art. 249a P.p.s.a. w związku z art. 258 § 1 i 2 pkt 7 P.p.s.a., w myśl, których, referendarz sądowy wydaje na posiedzeniu niejawnym postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli stało się ono zbędne.

Wobec tego należało rozpoznać jej wniosek, jako wniosek o przyznanie prawa pomocy w części.

Wnioskodawczyni oświadczyła, że obecnie ma jedynie dochód z zasiłku opiekuńczego w kwocie 520 zł.

W ocenie orzekającego, należy stwierdzić, że fakt kształtowania się dochodów wnioskodawczyni na poziomie około 520 zł miesięcznie, pozwala na uznanie, że nie jest ona w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku swojego utrzymania koniecznego. Sytuacja materialna wnioskodawczyni uprawnia ją, zatem do przyznania jej prawa pomocy w zakresie częściowym, poprzez ustanowienie dla niej radcy prawnego.

W tym miejscu należy odnieść się do prośby wnioskodawczyni o "wstrzymanie biegu terminu do wniesienia skargi do czasu ustanowienia pełnomocnika urzędu" i wyjaśnić, że wniosek o prawo pomocy nie wstrzymuje biegu terminu do wniesienia skargi. Stanowisko to znajduje poparcie w poglądzie wyrażonym w aktualnym orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, zgodnie, z którym: "W postępowaniu sądowoadministracyjnym nie istnieje instytucja wstrzymania biegu terminu do dokonania czynności procesowej. W szczególności procedura przyznawania stronie prawa pomocy nie powoduje wstrzymania biegu takiego terminu." (patrz. postanowienie NSA dnia 27 stycznia 2010 r., sygn. akt I OZ 42/10, dostępne w Systemie Informacji Prawnej Lex nr 599946).

Ponadto orzekający wyjaśnia powyższą kwestię braku możliwości wstrzymania terminu do wniesienia skargi, jedynie informacyjnie na zasadzie art. 6 P.p.s.a., nakładającego na sąd administracyjny obowiązek udzielania wskazówek i pouczeń stronie występującej samodzielnie, to jest bez adwokata, czy radcy prawnego, nie jest on bowiem władny do rozpoznawania wniosków tego rodzaju. Zgodnie bowiem z art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 P.p.s.a., referendarz sądowy jest uprawniony w tym postępowaniu jedynie do wykonywania czynności w zakresie postępowania o przyznanie prawa pomocy, a na mocy art. 243 § 1 P.p.s.a., prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania. Informacyjnie też, orzekający wyjaśnia, że tzw. przymus adwokacko - radcowski, nie jest też wymagany w wypadku składania przez stronę wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.

Wobec powyższego, orzeczono, jak w sentencji.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6210 Dodatek mieszkaniowy
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze