Wniosek M. B. o nakazanie Gminie Miasta wykupienia nieruchomości
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Krzysztofowicz po rozpoznaniu w dniu 13 lipca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprzeciwu M. B. od postanowienia starszego referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 7 czerwca 2016 r., sygn. akt II SO/Gd 6/16 w sprawie z wniosku M. B. o nakazanie Gminie Miasta wykupienia nieruchomości postanawia: utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.

Inne orzeczenia o symbolu:
6189 Inne o symbolu podstawowym 618
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inne
Uzasadnienie strona 1/3

Zaskarżonym postanowieniem, wydanym na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718), starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku odmówił M. B. przyznania prawa pomocy przez ustanowienie adwokata.

Jak wynika z akt sprawy postanowienie to wydane zostało w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:

W dniu 26 kwietnia 2016 r. M. B. złożył w Sądzie, na urzędowym formularzu, wniosek o przyznanie prawa pomocy poprzez ustanowienie adwokata, wskazując, że jego pomoc jest mu potrzebna do napisania skargi kasacyjnej od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 29 marca 2016 r. sygn. akt II SO/Gd 6/16. Wyjaśnił jednocześnie, że prowadzi wspólne gospodarstwo domowe ze swoją żoną i córką. Rodzina utrzymuje się z uzyskiwanego przez niego dochodu w wysokości 1000 - 1500 zł miesięcznie z tytułu prowadzonego gospodarstwa rolnego (o powierzchni 3,77 ha, w tym powierzchnia przeliczeniowa 2,77 ha). Wcześniej utrzymywali się również z pracy w warsztacie, który znajdował się na terenie gospodarstwa, ale w 2013 r. warsztat spłonął, a wnioskodawca nie dostał żadnego odszkodowania na jego odbudowanie. Oświadczył również, że uzyskiwane przez niego dochody całkowicie wydawane są na utrzymanie rodziny (leki dla żony - 300 zł; jego leki - 100 zł; energia, paliwo, woda - 600 zł, pozostałe dochody wydatkowane są na żywność i ubranie). Wskazał, że jego żona jest chora m.in. na choroby autoimmunologiczne, które wymagają ciągłego brania leków. Córka z kolei jest nieletnia i ciągle się uczy.

W związku z powziętymi wątpliwościami co do możliwości płatniczych wnioskodawcy, zarządzeniem z dnia 5 maja 2016 r., starszy referendarz sądowy wezwał wnioskującego, na podstawie art. 255 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, do przedłożenia dodatkowych oświadczeń i szeregu dokumentów źródłowych obrazujących jego stan majątkowy, dochód oraz stan rodzinny.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie wnioskodawca, w piśmie z dnia 24 maja 2016 r., oświadczył, że nie prowadzi działalności gospodarczej od 31 marca 2003 r., na poparcie czego przedłożył NIP - 1 złożony 7 kwietnia 2003 r. w Urzędzie Skarbowym oraz druk ZUS P ZWPA Wyrejestrowanie płatnika składek ZUS z dnia 1 kwietnia 2003 r. Oświadczył również, że od tamtej pory utrzymuje się jedynie z gospodarstwa rolnego i jest ubezpieczony w KRUS jako rolnik. Wskazał także, że zamieszkuje wraz z rodziną na terenie gospodarstwa rolnego, które należy do niego. Oświadczył nadto, że posiada samochód ciężarowy marki Nissan Pickup (rok produkcji 2006) o wartości 15000 zł oraz samochód ciężarowy Mercedes 405 (rok produkcji 1975) o wartości około 500 zł. Jednocześnie stwierdził, że nie posiada żadnych kont bankowych ani lokat dewizowych.

Zaskarżonym w niniejszej sprawie postanowieniem starszy referendarz sądowy odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy przez ustanowienie adwokata, stwierdzając, że nie przedstawił on jakichkolwiek dokumentów mogących świadczyć o jego trudnej sytuacji finansowej. Zwłaszcza, że jego twierdzenia nie są spójne, wątpliwości co do wysokości jego dochodów są uzasadnione, a wydatki związane z miesięcznym utrzymaniem nieznane. Referendarz ocenił, że nie zasługuje na uznanie za wiarygodne twierdzenie skarżącego, że nie prowadzi działalności gospodarczej, gdyż w systemie CEIDG figuruje jako aktywny podmiot a NIP-1 z 7 kwietnia 2003 r. nie stanowi wiarygodnego dowodu na zawieszenie działalności jak i dokument o rezygnacji z ZUS na rzecz KRUS nie stanowi dokumentu na okoliczność zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej. W ocenie referendarza wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą i nie ujawnił osiąganych z tego tytułu dochodów. Referendarz ocenił także, że nie zasługuje na wiarę twierdzenie skarżącego, że mieszka on na terenie posiadanego gospodarstwa, gdyż z przedstawionego nakazu podatkowego nie wynika, aby znajdowały się tam jakiekolwiek zabudowania. Ponadto, adres zamieszkania wskazywany w pismach wnioskodawcy, to adres domu w G. W ocenie referendarza nie zasługuje także na wiarę oświadczenie wnioskodawcy o nieposiadaniu wraz z małżonką żadnych rachunków bankowych, gdyż posiadanie takiego rachunku jest wymagane tak przez urząd skarbowy przy prowadzeniu działalności, jak również przy posiadaniu gospodarstwa rolnego i korzystaniu z dopłat do tych gruntów, a sam skarżący wskazał, że posiada numer identyfikacyjny gospodarstwa rolnego, który nadawany jest producentom rolnym, będącym beneficjentami środków z ARiMR. Referendarz nie dał nadto wiary oświadczeniu wnioskodawcy, że nie posiada on inwentarza żywego, ani maszyn, a uprawy są prowadzone jedynie na własne potrzeby oraz, że deklarowany dochód z gospodarstwa wynosi 1000 - 1500 zł miesięcznie.

Strona 1/3
Inne orzeczenia o symbolu:
6189 Inne o symbolu podstawowym 618
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inne