Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Elżbieta Piechowiak po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2021 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku M. J. o wymierzenie Prezesowi Gminnej Spółki w W. grzywny postanawia 1. wymierzyć Prezesowi Gminnej Spółki w W. grzywnę w wysokości [...] zł ([...] złotych); 2. zasądzić od Prezesowi Gminnej Spółki w W. na rzecz M. J. [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
W dniu 15 października 2021 r. M. J. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy wniosek o wymierzenie grzywny Prezesowi Gminnej Spółki w W. z powodu nieprzekazania przez Prezesa Gminnej Spółki w W. skargi na bezczynność tego organu w sprawie udostępnienia informacji publicznej.
W odpowiedzi na wniosek o wymierzenie grzywny pełnomocnik [...] w W. wniósł o oddalenie wniosku wskazując, że dane o które wnioskował skarżący we wniosku o udzielenie informacji publicznej zostały mu przekazane zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejsza sprawa dotyczy wniosku M. J. o wymierzenie grzywny Prezesowi Gminnej Spółki w W. z w związku z nieprzekazaniem do sądu administracyjnego jego skargi na bezczynność tego organu w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej.
Stosownie do ogólnej zasady wynikającej z treści art. 54 § 1 i 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.) - zwanej dalej jako P.p.s.a. organ, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi przekazuje skargę sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od daty jej wniesienia. Natomiast w niniejszej sprawie termin przekazania sądowi skargi reguluje przepis szczególny, z tego względu, iż sprawa M. J. dotyczyła informacji publicznej. Zatem termin ten wynosi piętnaście dni i liczy się go od dnia otrzymania skargi przez organ, zgodnie z art. 21 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2020 r. poz. 2176 ze zm.).
Przyjdzie następnie zauważyć, że art. 55 § 1 P.p.s.a., w oparciu o który został złożony wniosek o wymierzenie grzywny, stanowi regulację prawną mającą na celu dyscyplinowanie organów administracji publicznej do terminowego wykonania obowiązków określonych w art. 54 § 2 tej ustawy oraz zapobieganie przetrzymywaniu przez nie skarg skierowanych do sądu administracyjnego.
Z akt niniejszej sprawy wynika jednoznacznie, że skarżący pismem z dnia [...] maja 2021 r. skierował do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy za pośrednictwem Zarządu [...] w W. skargę na bezczynność tego organu w sprawie udostępnienia informacji publicznej. Nie ulega zatem wątpliwości, że organ obowiązany był do przekazania skargi do Sądu w terminie 15 dni, a nie zaistniały żadne znane nadzwyczajne okoliczności uniemożliwiające wykonanie tego obowiązku. Należy podkreślić, że skarga na bezczynność nie została przekazana do sądu administracyjnego do dnia rozpoznania przedmiotowego wniosku o wymierzenie grzywny.
Tym samym skoro wskazana powinność nie została spełniona w terminie określonym przepisami, to okoliczności sprawy uzasadniają uwzględnienie wniosku zgłoszonego przez skarżącego.
Jednocześnie trzeba zaakcentować, że obowiązek organu przekazania Sądowi skargi istnieje niezależnie od tego, czy organ ten uznaje, że skarga nie należy do kognicji sądu administracyjnego, czy też uzna, że w istocie nie jest organem administracji, czy nawet dysponentem żądnych informacji. Już samo żądnie strony nadania skardze określonego biegu obliguje organ do uczynienia zadość temu żądaniu. To dopiero bowiem Sąd w toku postępowania zainicjowanego skargą zobowiązany jest dokonać oceny wniosku i ustalić, czy skarga mieści się w zakresie właściwości sądów administracyjnych, czy żądane informacje były informacją publiczną oraz czy adresat wniosku o udzielenie tych informacji zobowiązany był do rozpoznania wniosku stosownie do przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej. Zatem nawet uzasadnione przekonanie, że skarga nie jest dopuszczalna z uwagi na brak właściwości sądu administracyjnego, nie zwalnia organu od obowiązku przekazania tej skargi wraz z odpowiedzią na skargę do sądu administracyjnego. To bowiem rolą sądu jest dokonanie oceny skargi zarówno pod względem formalnym jak i merytorycznym w oparciu o skargę i akta administracyjne, a organ nie może go w tym zastępować, nawet pozostając w uzasadnionym przekonaniu o niedopuszczalności skargi. (por. postanowienia NSA: z dnia 20 września 2011 r., sygn. akt II OZ 799/11, z dnia 30 czerwca 2010 r. sygn. akt I OZ 495/10; z dnia 11 stycznia 2011 r. sygn. akt I OZ 996/10; z dnia 15 czerwca 2011 r. sygn. akt I OZ 410/11 - dostępne w internetowej bazie orzeczeń sądów administracyjnych).