Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alicja Palus po rozpoznaniu w dniu 21 listopada 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Z. D., B. D. o sprostowanie niedokładności zwartych w wyroku z dnia 25 lutego 2016 roku, sygn. akt: II SAB/Wr 75/15 ze skargi Z. D., B. D. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Z. w przedmiocie przestrzegania przepisów prawa budowalnego przy użytkowaniu obiektów budowalnych postanawia: odmówić sprostowania wyroku z dnia 25 lutego 2016 roku, sygn. akt II SAB/Wr 75/15.
Wyrokiem z dnia 25 lutego 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił w całości skargę Z. D., B. D. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Z. w przedmiocie przestrzegania przepisów prawa budowlanego przy użytkowaniu obiektów budowlanych.
W dniu 2 listopada 2018r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu wpłynął wniosek Z. D., B. D. o sprostowanie niedokładności zawartych w wyroku z dnia 25 lutego 2016 roku, sygn. akt: II SAB/Wr 75/15. W piśmie skarżący wyjaśnili, że na stronie 6 w ostatnim akapicie uzasadnienia wyroku oraz na stronie 7 w akapicie pierwszym zostały wymienione decyzje wydane przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Z. i przez (...) Inspektora Nadzoru Budowlanego we W., które zostały wydane w związku z wszczętym i prowadzonym postępowaniem dotyczącym działki nr (...) w miejscowości P. (..). Właścicielem działki jest W. W.. Skarżący podnoszą, że w wyroku z dnia 25 lutego 2016 r. wszystkie w/w decyzje zostały przypisane im, co jest niezgodne z prawdą ani ze stanem faktycznym. Mając na uwadze powyższe skarżący wnieśli o sprostowanie niedokładności wyroku.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, zważył co następuje:
Stosownie do treści art. 156 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U.2018.1302 t.j.) sąd może zarówno z urzędu, jak i na wniosek sprostować w wyroku niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki.
Wykładnia gramatyczna tego przepisu wskazuje, że wszystkie opisane w nim nieprawidłowości muszą mieć charakter oczywisty, tzn. niebudzący wątpliwości, bezsporny, pewny. Oczywistość wadliwości może wynikać z samej natury niedokładności, błędu lub omyłki, jak też z porównania ich z innymi niebudzącymi wątpliwości okolicznościami. Wyraża się ona bowiem w tym, że jest natychmiast rozpoznawalna i wynika jednoznacznie z treści orzeczenia. Przedmiotem sprostowania wyroku mogą być zatem niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki, przy czym nieprawidłowości te muszą mieć charakter oczywisty.
Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem sądowym, sprostowanie niedokładności (nieścisłości) może obejmować właściwe oznaczenie stron czy też dokładne wymienienie podmiotów postępowania lub pełnej ich nazwy (por. wyrok SN z dnia 18 czerwca 1998 r., II CKN 817/97, OSNC 1999, nr 1, poz. 16). Ponadto, mówiąc o błędzie pisarskim należy mieć na uwadze widoczne, wbrew zamierzeniom Sądu, niewłaściwe użycie wyrazu, widocznie mylną pisownię, błąd gramatyczny albo niezamierzone opuszczenie jednego lub więcej wyrazów. Przedmiotem sprostowania może być zatem, np. błędne oznaczenie imion i nazwisk stron postępowania, nieprawidłowe opisanie zaskarżonego aktu lub czynności (poprzez podanie złej sygnatury aktu lub daty) oraz inne błędy polegające np. na mylnej pisowni wyrazu lub jego nieprawidłowym użyciu.
W przedmiotowej sprawie należy uznać, że zakres żądanych przez skarżących zmian wykracza poza granice dopuszczalnego sprostowania orzeczeń sądowych. Wniosek skarżących zmierzał, nie do usunięcia drobnych niedokładności, lecz do zmian ingerujących w meritum uzasadnienia.
W związku z powyższym sąd na podstawie art. 156 § 1 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.