Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Gabriel Węgrzyn po rozpoznaniu w dniu 15 grudnia 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Wydziale II sprawy ze skargi Y. M. na bezczynność Wojewody Dolnośląskiego w przedmiocie udzielenia odpowiedzi na skargę postanawia: odrzucić skargę.
Y. M. (dalej jako: "strona skarżąca") wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę z dnia 1 IX 2021 r. na bezczynność Wojewody Dolnośląskiego w przedmiocie udzielenia odpowiedzi na skargę powszechną z dnia 24 V 2021 r. skierowaną do Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga podlega odrzuceniu.
Zgodnie z art. 3 § 2 ustawy z 30 VIII 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm., dalej jako: "p.p.s.a."), sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej orzekając w sprawach skarg na: 1) decyzje administracyjne; 2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty; 3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które przysługuje zażalenie; 4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, z wyłączeniem aktów lub czynności podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w ustawie z 14 VI 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2096 oraz z 2019 r. poz. 60, 730, 1133 i 2196), postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z 29 VIII 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, ze zm.), postępowań, o których mowa w dziale V w rozdziale 1 ustawy z 16 XI 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2019 r. poz. 768, 730, 1520, 1556 i 2200), oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw; 4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach, opinie zabezpieczające i odmowy wydania opinii zabezpieczających; 5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej; 6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej; 7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego; 8) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4 lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadku określonym w pkt 4a; 9) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach dotyczących innych niż określone w pkt 1-3 aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w ustawie z dnia 14 VI 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego oraz postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z 29 VIII 1997 r. - Ordynacja podatkowa oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw.
Ponadto na podstawie art. 3 § 3 p.p.s.a. sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę i stosują środki określone w tych przepisach.
Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że nie każda działalność organów administracji publicznej podlega kontroli sądu administracyjnego. Kontroli takiej nie będzie podlegać skarga na bezczynność w sprawie rozpatrzenia skargi wniesionej w trybie art. 227 k.p.a. a zatem w ramach instytucji skargi powszechnej, o której mowa w Dziale VIII Kodeksu postępowania administracyjnego zatytułowanym "Skargi i wnioski".
W okolicznościach sprawy pismo strony skarżącej z 24 V 2021 r. skierowane do Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców stanowi skargę powszechną.
Skoro w niniejszej sprawie strona skarżąca zarzuciła organowi bezczynność w rozpoznaniu skargi, wniesionej w trybie powołanego art. 227 k.p.a., to tym samym Sąd musiał uznać złożoną do Sądu skargę za niedopuszczalną, gdyż kognicja sądów administracyjnych nie obejmuje rozpatrywania skarg na bezczynność w przedmiocie rozpoznania skarg powszechnych (tj. wniesionych w trybie art. 227 k.p.a.). Wynika to z faktu, że postępowanie zainicjowane taką skargą nie kończy się wydaniem decyzji, ani postanowienia, na które przysługuje zażalenie (por. postanowienie NSA z 21 I 2016 r., I OSK 3486/15; postanowienie NSA z 15 XII 2016 r., I OSK 2605/16, publ. CBOSA).
Mając na uwadze powyższe, Sąd orzekł na zasadzie art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a.