Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Adam Lipiński po rozpoznaniu w dniu 26 lutego 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. R. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi A. R. na bezczynność Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o wszczęcie postępowania habilitacyjnego postanawia: - odmówić przyznania A. R. prawa pomocy -
Postanowieniem z dnia 16 listopada 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę A. R. na bezczynność Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o wszczęcie postępowania habilitacyjnego.
Następnie A. R. zwrócił się o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata.
W uzasadnieniu wniosku złożonego na urzędowym formularzu wskazał, że pozostaje sam w gospodarstwie domowym i utrzymuje się z dochodu w wysokości 3469,03 zł z pensji nauczyciela akademickiego. Wnioskodawca ujawnił również, że posiada oszczędności w wysokości 2218,59 zł. Wnioskodawca nie ujawnił, że posiada jakikolwiek majątek, jak również oświadczył, że nie zatrudnia i nie pozostaje w innym stosunku prawnym z adwokatem lub radcą prawnym. Oświadczył, że na spłatę kredytu wydaje miesięcznie 1000 zł, czynszu 470 zł, opłatę za media 85 zł, gaz 134 zł, oraz prąd około 1100 zł rocznie.
Wezwaniem z dnia 4 stycznia 2016 r., zwrócono się do wnioskodawcy o nadesłanie w terminie 7 dni, dodatkowych dokumentów określających sytuację majątkową: zeznań podatkowych za 2014 r., wyciągów z konta i rachunków bankowych, oświadczenia w przedmiocie korzystania z jakiejkolwiek formy pomocy społecznej, udokumentowania kosztów utrzymania.
Wnioskodawca nie wykonał wezwania referendarza sądowego, przesłał do Sądu jedynie pismo z dnia 28 marca 2015 r., w którym wyraził stanowisko w którym zanegował zasadność wezwania.
Postanowieniem z dnia 26 stycznia 2016 r. referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie odmówił przyznania prawa pomocy.
W dniu 10 lutego 2016 r. skarżący złożył sprzeciw od powyższego postanowienia.
Stwierdził, że odmowa przyznania prawa pomocy stanowi kolejny akt naruszenia konstytucyjnego prawa do sądu. Podniósł że przedmiotem jego skargi jest postępowanie organu administracji państwowej, którego podstawa prawna - rozporządzenie ministra jest niezgodne z Konstytucją RP (art. 27).
Zdaniem skarżącego występuje on nie tylko w swojej sprawie, lecz także w imię dobra publicznego celem zniesienia nakazu pisania prac naukowych po angielsku.
Podniósł jednocześnie, że w postanowieniu o odrzuceniu skargi nie uwzględniony został przedmiot tej skargi, a zarzucono brak wezwania organu do "usunięcia naruszenia prawa". Wezwał też Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, by nie był sędzią we własnej sprawie i nie blokował drogi do drugiej instancji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje:
Zgodnie z art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, zarządzenie lub postanowienie, przeciwko któremu został on wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym. Na postanowienie przysługuje zażalenie. W myśl art. 246 § 1 pkt 1 ppsa, prawo pomocy przysługuje osobie fizycznej w zakresie całkowitym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.