Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA - Małgorzata Borowiec po rozpoznaniu w dniu 29 kwietnia 2005 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. L. na bezczynność Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia 14 lutego 2005 r. o udostępnienie informacji publicznej postanawia -odrzucić skargę -
Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej oraz rozstrzyganie sporów kompetencyjnych i o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego, samorządowymi kolegiami odwoławczymi i między tymi organami a organami administracji rządowej. Wspomniana kontrola sprawowana jest pod względem zgodności z prawem (§ 2 powołanego artykułu).
Jednocześnie, stosownie do art. 3 § 1 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej, która obejmuje m. in. orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów w zakresie:
1. wydawania decyzji administracyjnych,
2. postanowień wydawanych w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończących postępowanie, a także postanowień rozstrzygających sprawę co do istoty,
3. postanowień wydawanych w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie
4. innych aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa.
Z bezczynnością organu mamy do czynienia wówczas, gdy organ zobowiązany do podjęcia czynności nie podejmuje jej w terminie określonym przez przepisy prawa. Sądy administracyjne rozpatrują skargi na bezczynność organów wyłącznie w przypadku postępowań, które mogą zakończyć się wydaniem decyzji administracyjnych, postanowień wydanych w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie, lub też wydaniem innych aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa.
W przedmiotowej sprawie Z. L. przedmiotem skargi uczynił bezczynność Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia 14 lutego 2005 r. o udostępnienie informacji publicznej.
Wniosek o udzielenie informacji o stanie spraw przekazanych Prezesowi Naczelnego Sądu Administracyjnego przez Prezesa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego przy pismach z dnia 29 i 30 grudnia 2004 r. (L. dz. 308/04 oraz L. dz.317/04) Z. L. opiera na ustawie z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.).
Wniosek skarżącego, pomimo powołania się przez niego na ustawę o dostępie do informacji publicznej, stanowi wniosek podlegający rozpoznaniu w trybie przepisów działu VIII ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.). Powoływanie się w przedmiotowej sprawie na ustawę o dostępie do informacji publicznej uznać należy za bezpodstawne. Podkreślenia wymaga bowiem, iż o sposobie rozpoznania konkretnego wniosku przesądza jego treść, a nie nazwa, jaką nadał mu wnoszący podanie, czy też błędnie powołana przez niego podstawa prawna.
Rozpoznanie wniosku w trybie przepisów działu VIII Kodeksu postępowania administracyjnego nie prowadzi do wydania aktów, ani nie zobowiązuje do podjęcia czynności, które podlegają kontroli sądowoadministracyjnej. Z tego względu skargę uznać należało za niedopuszczalną.
W świetle powyższego Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie - na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - orzekł jak wyżej.