Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Antoniuk po rozpoznaniu w dniu 10 lipca 2020 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi [...] z siedzibą w [...] na bezczynność Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia [...] kwietnia 2020 r. o udostępnienie informacji publicznej postanawia - odrzucić skargę -
Pismem z dnia [...] maja 2020 r. (data złożenia skargi za pośrednictwem platformy ePUAP) [...] z siedzibą w [...]; zwana dalej Spółką, reprezentowana przez F. S., wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia [...] kwietnia 2020 r. o udostępnienie informacji publicznej.
Na wezwanie Sądu, Spółka przy piśmie z dnia [...] lipca 2020 r. nadesłała do akt sprawy tłumaczenie poświadczenia z języka angielskiego Świadectwa Rejestracji [...] nr [...], wniosku o rejestrację spółki [...] z siedzibą w [...] oraz umowy - aktu założycielskiego z dnia [...] czerwca 2019 r. podpisanej przez jedynego sygnatariusza F. S.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Skarga podlega odrzuceniu.
Warunkiem skutecznego wszczęcia postępowania sądowoadministracyjnego jest między innymi posiadanie przez skarżącego zdolności sądowej i procesowej. Stosownie do art. 28 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.); zwanej dalej P.p.s.a., osoby prawne oraz jednostki organizacyjne mające zdolność sądową dokonują czynności w postępowaniu przez organy albo osoby uprawnione do działania w ich imieniu. W myśl art. 29 P.p.s.a. przedstawiciel ustawowy lub organ albo osoby, o których mowa w art. 28 P.p.s.a., mają obowiązek wykazać swoje umocowanie dokumentem przy pierwszej czynności w postępowaniu. Jeżeli braki w zakresie zdolności sądowej lub procesowej albo w składzie właściwych organów dają się uzupełnić, sąd wyznaczy odpowiedni termin (art. 31 § 1 P.p.s.a.). Z kolei zgodnie z regulacją art. 58 § 1 pkt 5 P.p.s.a. sąd odrzuca skargę jeżeli jedna ze stron nie ma zdolności sądowej albo jeżeli skarżący nie ma zdolności procesowej, a nie działa za niego przedstawiciel ustawowy albo jeżeli w składzie organów jednostki organizacyjnej będącej stroną skarżącą zachodzą braki uniemożliwiające jej działanie. Zgodnie z § 2 tego przepisu z powodu braku zdolności sądowej jednej ze stron albo zdolności procesowej skarżącego i niedziałania przedstawiciela ustawowego lub braku w składzie organów jednostki organizacyjnej będącej skarżącym, uniemożliwiającego jego działanie, sąd odrzuci skargę dopiero wówczas, gdy brak nie zostanie uzupełniony. W postanowieniu z dnia 15 maja 2007 r. sygn. akt II FSK 261/07 (publik. LEX nr 338295) Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił, że stosownie do tego przepisu odrzucenie skargi z powodu braku zdolności sądowej jednej ze stron może nastąpić dopiero wtedy, gdy brak ten nie zostanie uzupełniony. Takie uzupełnienie powinno nastąpić na wezwanie sądu podjęte w trybie art. 31 § 1 P.p.s.a. Z treści tego przepisu wynika, że sąd jest zobowiązany wezwać stronę do uzupełnienia braku w postaci zdolności sądowej tylko wtedy, gdy daje się on uzupełnić. Sytuacja taka ma miejsce, gdy nabycie zdolności sądowej związane jest z dokonaniem określonej czynności np.: wpis do rejestru, a samo dokonanie tej czynności uzależnione jest od woli (aktywności) podmiotu niemającego zdolności sądowej. Problem ten nie dotyczy z natury rzeczy osób fizycznych (Tadeusz Woś, Hanna Knysiak-Molczyk, Marta Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, s. 180).