Starszy Referendarz sądowy Lucyna Picho Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 4 sierpnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego K. P. o przyznanie wynagrodzenia za udzieloną pomoc prawną z urzędu w sprawie ze skargi R. S. na bezczynność Dyrektora Aresztu Śledczego w W. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej p o s t a n a w i a przyznać ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz radcy prawnego K. P. tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu kwotę 295,20 (dwieście dziewięćdziesiąt pięć 20/100), w tym tytułem 23% podatku od towarów i usług kwotę 55,20 (pięćdziesiąt pięć 20/100) złotych.
W następstwie wydanego przez referendarza sądowego postanowienia z dnia
5 kwietnia 2016 r., (k- 5 akt o sygn. akt II SO/Wa 22/16) radca prawny K. P. został wyznaczony pełnomocnikiem z urzędu dla skarżącego. Skutkiem powyższego wyznaczony pełnomocnik w piśmie z dnia 6 czerwca 2016 r., skierował do Sądu wniosek o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej. Oświadczył, że koszty nie zostały opłacone przez jego mocodawcę ani w całości ani w części.
Na wstępie należy podnieść, iż z dniem 01 stycznia 2016 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. z 2015 r., poz. 1805) i z tym dniem rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U.z 2013 r. poz. 490, t. j.) przestało obowiązywać.
W nowym rozporządzeniu znalazł się zapis § 22 mówiący, iż do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe do czasu zakończenia postępowania w danej instancji.
Bezspornym jest, iż przedmiotowa sprawa została wszczęta w dniu 20 kwietnia 2016 r., (data wpływu skargi do Sądu), i zakończyła się w dniu 26 lipca 2016 r., wyrokiem uwzględniającym skargę. A skoro tak, to do wyliczenia kosztów pomocy świadczonej przez radcę prawnego K. P. należało zastosować stawki przyjęte w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu.
Z akt sprawy wynika, że w postępowaniu prowadzonym w pierwszej instancji radca prawny K. P. formułował w imieniu skarżącego pisma procesowe (por. pismo z dnia 6 czerwca 2016 r.) i przeglądał akta sprawy
Zgodnie z art. 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.) wyznaczony radca prawny otrzymuje wynagrodzenie według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności radców prawnych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Stosownie do § 14 ust. 1 pkt 1 lit c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy udzielonej przez radcę prawnego z urzędu, opłata maksymalna w postępowaniu w pierwszej instancji w innej sprawie wyniosła 480 zł.
Mając na uwadze niezbędny nakład pracy pełnomocnika należało uznać, że opłata wynagrodzenia w wysokości 240 zł (50 % opłaty maksymalnej) jest adekwatna do udziału radcy prawnego w niniejszym postępowaniu. Stawka ta zgodnie z § 4 ust.
3 powołanego wyżej rozporządzenia podwyższa się o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności (23 %), czyli o kwotę 55,20 złotych co w konsekwencji daje kwotę 295,20 złotych.
W tej sytuacji, stosując przepisy art. 250 § 1 Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz § 4 ust. 1 i 2 w zw. z § 14 ust. 1 pkt 1 lit. c i § 22 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu, orzeczono jak w sentencji.