Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Iwona Malicka po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2012 r. w Warszawie na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata P. H. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi J. O. na bezczynność Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia [...] września 2010 r. o udostępnienie informacji publicznej postanawia: przyznać ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, na rzecz adwokata P. H.: tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu kwotę 295,20 zł (dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy), w tym: tytułem 100% stawki opłaty minimalnej kwotę 240 zł (dwieście czterdzieści złotych) oraz kwotę 55,20 zł (pięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy) tytułem 23% podatku od towarów i usług.
Wnioskiem z dnia 6 marca 2012 r. pełnomocnik skarżącego - J. O., ustanowiony z urzędu - adwokat P. H. - wystąpił o przyznanie kosztów udzielonej skarżącemu pomocy prawnej, polegającej na sporządzeniu skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 maja 2011 r., sygn. akt II SAB/Wa 104/11 oraz reprezentowaniu skarżącego w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym (sygn. akt I OSK 1629/11). Jednocześnie oświadczył, że koszty te nie zostały opłacone w całości ani w części.
Mając na względzie powyższe zważono, co następuje:
Zgodnie z art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) - dalej ppsa, wyznaczony adwokat otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Stawki wynagrodzenia i zasady ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej adwokata uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 z późn. zm.), zwanym dalej rozporządzeniem.
W § 18 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, zostały wskazane konkretne czynności procesowe, za które przysługuje zwrot kosztów pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu, w drugiej instancji.
Z przepisu tego wynika, że zwrot kosztów nieopłaconej pomocy prawnej należy się pełnomocnikowi z urzędu, między innymi za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej oraz udział w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym - § 18 ust. 1 pkt 2 lit. a rozporządzenia.
Powyższy przepis stanowi jednocześnie, że wysokość stawki minimalnej opłaty za te czynności wynosi 100% stawki minimalnej, określonej w § 18 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, jeżeli w drugiej instancji nie prowadził sprawy ten sam adwokat, który brał udział w sprawie przed Sądem I instancji.
Stosownie zaś do § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c tego rozporządzenia, stawka minimalna w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w pierwszej instancji w "innej sprawie", to jest takiej, w której przedmiotem zaskarżenia nie jest należność pieniężna, albo adwokat nie sporządził skargi i nie brał udziału w rozprawie w sprawie skargi na decyzję lub postanowienie Urzędu Patentowego, wynosi 240 zł.
Ponadto w myśl § 2 ust. 3 rozporządzenia, opłaty za czynności adwokata ustanowionego z urzędu podwyższa się o stawkę podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach.
W niniejszej sprawie adwokat P. H. został ustanowiony pełnomocnikiem skarżącego po wydaniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyroku z dnia 6 maja 2011 r., czyli w drugiej instancji.
Jak wynika z akt sprawy, pomoc udzielona skarżącemu, za którą należy się pełnomocnikowi wynagrodzenie, polegała na sporządzeniu i wniesieniu skargi kasacyjnej od wyżej wskazanego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie oraz na udziale, w dniu 8 grudnia 2011 r., w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, w sprawie z wniesionej skargi kasacyjnej, sygn. akt I OSK 1629/11.
Należało więc przyjąć, iż w niniejszej sprawie podstawą ustalenia minimalnej stawki wynagrodzenia adwokata jest § 18 ust. 1 pkt 2 lit. a rozporządzenia.
Równocześnie, jak wynika z powołanego wyżej przepisu, wskaźnik procentowy stawki, określonej w § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia, wynosi w tym wypadku 100%. Oznacza to, że należne pełnomocnikowi z urzędu wynagrodzenie wynosi 100% stawki minimalnej, czyli 240 zł.
Z kolei - stosownie do § 2 ust. 3 rozporządzenia, opłata przyznana adwokatowi powinna być podwyższona o podatek od towarów i usług, który na dzień wydania niniejszego postanowienia - wynosi 23%.
Oznacza to, że w tym przypadku, kwota podatku wynosi 55,20 zł.
Łącznie należna pełnomocnikowi kwota wynosi 295,20 zł.
Ponadto adw. P. H., stosownie do § 20 rozporządzenia, złożył wymagane oświadczenie.
Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 250 ppsa w związku z art. 258 § 2 pkt 8 ppsa oraz stosownie do § 18 ust. 1 pkt 2 lit. a w związku z § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c, a także w myśl § 2 ust. 3 rozporządzenia, postanowiono, jak w sentencji.
Stawka podatku od towarów i usług została przyjęta na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146 a pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).