Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Barbara Gebel po rozpoznaniu w dniu 3 kwietnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku P. J. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie pełnomocnika w sprawie ze skargi P. J. na bezczynność Prokuratora w przedmiocie udzielenia informacji publicznej postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy
W dniu [...] P. J. zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego bezczynność Prokuratora Apelacyjnego w przedmiocie udzielenia informacji publicznej.
Postanowieniem z dnia [...] Sąd odrzucił powyższą skargę. Odpis postanowienia wraz z uzasadnieniem i pouczeniem o prawie wniesienia skargi kasacyjnej doręczono skarżącemu w dniu [...].
P. J. w dniu [...] złożył w Biurze Podawczym Sądu pismo, w którym wniósł o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym ustanowienie radcy prawnego celem sporządzenia skargi kasacyjnej.
Sąd pismem z dnia [...] wezwał skarżącego do uzupełnienia braków formalnych wniosku o przyznanie prawa pomocy poprzez złożenie go na urzędowym formularzu, w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania. Jednocześnie przesłano wnioskodawcy urzędowy formularz i pouczono o skutkach niewykonania wezwania. Wezwanie doręczono skarżącemu w dniu
[...].
W dniu [...] P. J. złożył wypełniony formularz PPF wskazując, iż wnosi o "przyznanie wszystkich 6 sześciu pozycji" wymienionych w rubryce nr 4.
Z treści oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wynika, że wnioskodawca prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe, nie posiada majątku, zaś miesięczny dochód wynosi [...] zł brutto. Ponadto skarżący wskazał, iż ww. dochodu ponosi wydatki w postaci alimentów w wysokości [...] zł miesięcznie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Przystępując do rozpoznania wniosku P. J. o przyznanie prawa pomocy, Sąd był zobowiązany do ustalenia jego zakresu. W związku z tym, iż w piśmie z daty wpływu do Sądu dnia [...] skarżący wskazał, iż wnosi o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym ustanowienie radcy prawnego, zaś w urzędowym formularzu nie zakreślił w sposób prawidłowy żądania, zatem Sąd przyjął, iż skarżący wnosi o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym.
Prawo pomocy w zakresie całkowitym, zgodnie z art. 246 § 1 pkt 1 ustawy dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1271 ze zm.) może być przyznane osobie fizycznej, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Z powyższego przepisu wynika, iż to na wnoszącym o przyznanie prawa pomocy spoczywa ciężar dowodu, że znajduje się w sytuacji uprawniającej go do skorzystania z prawa pomocy.
Istotą prawa pomocy w postępowaniu sądowoadministracyjnym jest umożliwienie osobom, które nie posiadają ku temu własnych środków, dochodzenia przed sądem swych praw.
Z treści wniosku P. J. o przyznanie prawa pomocy w niniejszej sprawie wynika, że sytuacja materialna skarżącego, będącego rencistą, co do zasady powinna uzasadniać pozytywne rozpatrzenie wniosku. Rozważając tę kwestię, nie sposób jest jednak poprzestać wyłącznie na powyższym argumencie. Nie da się bowiem nie widzieć, że wnioski P. J. rozpatrywane są na posiedzeniach niejawnych, na które w bieżącym roku, zostało skierowanych i rozpoznanych około kilkudziesięciu innych wniosków o przyznanie prawa pomocy złożonych przez tego samego skarżącego. W tej sytuacji, mimo że sąd ma świadomość istnienia takiej dominującej wykładni przepisów o prawie pomocy, która sprowadza się do dopuszczalności rozważania przesłanek ustawowych prawa pomocy wynikających z art. 252 § 1 w związku z art. 246 § 1 ww. ustawy tylko w kontekście okoliczności konkretnej sprawy, to jednak widzi uzasadnioną potrzebę dokonania szerszej oceny wniosku.