Sprawa ze skargi na bezczynność Prezydenta Miasta w przedmiocie wydania zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych
Sentencja

Dnia 24 czerwca 2016 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie Przewodniczący sędzia WSA Renata Bukowiecka-Kleczaj po rozpoznaniu w dniu 24 czerwca 2016 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B. S. na bezczynność Prezydenta Miasta w przedmiocie wydania zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych p o s t a n a w i a odrzucić skargę

Uzasadnienie strona 1/2

W dniu [...] r. B. S. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na bezczynność Prezydenta Miasta polegającą na nie wydaniu zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych w należącym do niej lokalu użytkowym przy [...] . W uzasadnieniu skargi wyjaśniła, że organ ten nie prowadzi postępowania administracyjnego z wniosku skarżącej dotyczącego wydania zezwolenia, wniosek w tej sprawie złożyła natomiast R. L.-N. w dniu [...] r., wynajmująca od skarżącej przedmiotowy lokal w celu prowadzenia w nim sklepu. Postępowanie to zostało jednak zawieszone postanowieniem Prezydenta Miasta z dnia 26 października 2015 r. w związku z wniesieniem przez skarżącą pozwu do Sądu Okręgowego o uchylenie uchwały Wspólnoty Mieszkaniowej nr [...] z dnia [...] r. dotyczącej zgody na sprzedaż alkoholu w tym lokalu.

Prezydent Miasta, w odpowiedzi na skargę, wniósł o jej odrzucenie jako niedopuszczalnej, ewentualnie o oddalenie skargi. Wyjaśnił, że wniosek o wydanie zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych w przedmiotowym lokalu złożył najemca tego lokalu a nie jego właściciel, a więc skarżąca nie ma własnego interesu prawnego we wniesieniu skargi, w rozumieniu art. 28 K.p.a., a tylko interes faktyczny. Interes prawny we wniesieniu skargi do sądu administracyjnego ma podmiot który wywodzi swoje prawo lub obowiązek i którego dotyczy postępowanie administracyjne z wyraźnej normy prawnej. Podmiotem tym nie jest skarżąca.

Wojewódzki Sąd Administracyjny z w a ż y ł, co następuje:

Zgodnie z art. 50 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) - zwanej dalej "P.p.s.a." - uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich, Rzecznik Praw Dziecka oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym. Zatem krąg podmiotów uprawnionych do wniesienia skargi jest ściśle określony.

Z art. 3 § 2 pkt 1 i pkt 8 P.p.s.a. wynika, że skarga na bezczynność organu jest dopuszczalna tylko w takich granicach, w jakich służy skarga do sądu administracyjnego na decyzje z zakresu administracji publicznej dotyczące przyznania, stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikającego z przepisów prawa. Warunkiem dopuszczalności skargi na bezczynność jest więc istnienie podstawy prawnej do określonego zachowania się organu.

W niniejszej sprawie wniosek o wydanie zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży w lokalu przy Al. złożyła R. L.-N. Zatem tylko ta osoba będzie adresatem decyzji która zostanie wydana w wyniku rozpoznania tego wniosku i ma interes prawny w zaskarżeniu bezczynności organu do sądu administracyjnego. Należy zauważyć, że uwzględnienie przez sąd skargi na bezczynność organu polega na zobowiązaniu tego organu do wydania w określonym terminie decyzji (art. 149 § 1 pkt 1 P.p.s.a.). Postępowania sądowego mającego na celu zwalczenie bezczynności organu nie może uruchomić podmiot nie mający interesu prawnego w sprawie, w której organ pozostaje w bezczynności. Legitymacja do złożenia skargi została bowiem oparta na kryterium interesu prawnego, co oznacza, że ze skargą może wystąpić - co do zasady - podmiot, który wykaże związek między chronionym przez przepisy prawa materialnego interesem prawnym a aktem lub czynnością organu administracji publicznej. Kryterium "interesu prawnego" ma charakter materialnoprawny. Innymi słowy interes prawny podmiotu wnoszącego skargę do sądu przejawia się tym, iż działa on bezpośrednio we własnym imieniu i ma roszczenie o przyznanie uprawnienia lub zwolnienia z nałożonego obowiązku. Decyzja lub bezczynność organu administracji musi dotyczyć interesu prawnego skarżącego, który musi być własny, indywidualny i oparty o konkretny przepis prawa powszechnie obowiązującego.

Strona 1/2