Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Makowska po rozpoznaniu w dniu 11 maja 2015 r. na posiedzeniu niejawnym skargi S. S. na przewlekłość postępowania Dyrektora Zakładu Karnego w N. w przedmiocie świadczeń zdrowotnych postanawia: odrzucić skargę
S.S. pismem z dnia 19 października 2014r. złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na przewlekłość postępowania Dyrektora Zakładu Karnego. W uzasadnieniu skargi podał, iż skarży przewlekłość organu w załatwieniu jego wniosku z dnia 1 lipca 2014r. w sprawie braku doprowadzenia skarżącego do skorzystania z opieki zdrowotnej w Zakładzie Karnym, w którym przebywa.
W odpowiedzi na skargę, organ wniósł o odrzucenie skargi, ewentualnie o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Sąd administracyjny, rozpoznając skargę, w pierwszej kolejności bada, czy zaskarżony akt lub czynność organu administracji publicznej podlega kontroli tego sądu.
Kognicja sądów administracyjnych określona została m. in. w art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) zwanej dalej "P.p.s.a.". Z treści wskazanego przepisu wynika, że sąd administracyjny sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej poprzez orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4a.
W niniejszej sprawie przedmiotem skargi jest przewlekłość postępowania Dyrektora Zakładu Karnego w załatwieniu wniosku S. S. z dnia 1 lipca 2014 r. w sprawie braku doprowadzenia skarżącego do skorzystania z opieki zdrowotnej w Zakładzie Karnym, w którym przebywa.
Tak zakreślony przedmiot sprawy oznacza, że dotyczyła ona postępowania skargowo-wnioskowego, regulowanego przepisami Działu VIII Kodeksu postępowania administracyjnego. Postępowanie to ma charakter odrębny od postępowania administracyjnego, a do czynności w nim podejmowanych nie stosuje się przepisów Działu II Kodeksu postępowania administracyjnego. W odróżnieniu od postępowania administracyjnego, postępowanie skargowo-wnioskowe nie kończy się wydaniem decyzji administracyjnej, ale czynnością materialno-techniczną, tzn. zawiadomieniem o załatwieniu skargi (art. 238 § 1 K.p.a.), które także nie jest decyzją administracyjną ani aktem o jakim mowa w art. 3 § 2 pkt 4 P.p.s.a. W takim postępowaniu nie rozstrzyga się konkretnej sprawy administracyjnej. Tym samym ocena prawidłowości prowadzenia postępowania skargowego w trybie Działu VIII K.p.a. nie podlega kognicji sądów administracyjnych (por. postanowienie NSA z 19 stycznia 2012 r., II OSK 2692/11, publ. na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl).