Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Mysiak po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym skargi P. J. na bezczynność Prokuratora w przedmiocie udzielenia informacji publicznej postanawia odrzucić skargę
Dnia [...] r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wpłynęła, za pośrednictwem organu, skarga P. J. na bezczynność Prokuratora Okręgowego w przedmiocie udzielenia informacji publicznej.
W uzasadnieniu skargi skarżący wskazał, że bezczynność organu polega na nierozpoznaniu zażalenia złożonego w Prokuraturze Okręgowej w dniu [...]r. na Prokuratora Rejonowego w przedmiocie nieudzielania informacji publicznej, na wniosek z dnia [...] r. "wasz tryb działania jednostek podległych [...]r.".
W odpowiedzi na skargę, organ wniósł o jej oddalenie podnosząc, iż pismo złożone w dniu [...] r. w Prokuraturze Okręgowej zatytułowane zażalenie na Prokuratora Rejonowego nie pozwoliło na zidentyfikowanie sprawy, co do której zostało wniesione zażalenie, zatem powyższe pismo skierowano do Prokuratury Rejonowej celem nadania właściwego biegu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. W świetle art. 3 § 2 ww. ustawy, kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4a.
W świetle powyższego przepisu, skarga na bezczynność organu jest dopuszczalna tylko w takich granicach, w jakich służy skarga do sądu administracyjnego na decyzje, postanowienia oraz na akty i czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące przyznania, stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa (por. postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 kwietnia 2007 r., sygn. akt V SAB/Wa 2/07, LEX nr 337771) i dotyczy sytuacji, w których organy administracji nie podejmują nakazanych prawem aktów lub czynności w sprawach indywidualnych. Warunkiem dopuszczalności skargi jest więc istnienie podstawy prawnej do określonego zachowania się organu.