Sprawa ze skargi na bezczynność Dyrektora Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad w przedmiocie realizacji drogi ekspresowej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Joanna Zdrzałka /spr./ Sędziowie WSA Magdalena Józefczyk NSA Stanisław Śliwa Protokolant st. sekr. sąd. Maria Kołcz po rozpoznaniu w Wydziale II Ogólnoadministracyjnym na rozprawie w dniu 19 maja 2009 r. sprawy ze skargi T.W. na bezczynność Dyrektora Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad w przedmiocie realizacji drogi ekspresowej - postanawia - odrzucić skargę

Uzasadnienie strona 1/2

W dniu 21 stycznia 2009 r. T. W. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie skargę na bezczynność Dyrektora Oddziału Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad, polegającą na nie wystąpieniu do Wojewody o wydanie decyzji środowiskowej w związku z budową drogi ekspresowej S-19.

W skardze podniósł, że brak działań organu zmierzających do budowy drogi uniemożliwia mu normalne korzystanie z własnej nieruchomości - działki nr 49, "zarezerwowanej" przez zarządcę drogi krajowej nr 19 na jej rozbudowę. Przez ponad 30 lat nie zrealizowano planowanej inwestycji, a jednocześnie Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad Oddział [...] negatywnie zaopiniowała projekt remontu obiektów na działce skarżącego.

W odpowiedzi na tę skargę Dyrektor Oddziału GDDKiA wniósł o jej oddalenie i wskazał, że stawiany mu zarzut bezczynności jest bezzasadny, skarżący został poinformowany o tym, że Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad Oddział zawarła z firma A. sp. z o.o. umowę na kompleksowe przygotowanie do realizacji budowy drogi ekspresowej S-19 na odcinku N. - S. Projektant przygotowuje kilka wariantów przebiegu przyszłej drogi, które zostaną przedstawione wraz z wnioski o wydanie decyzji środowiskowej i organ wydający tę decyzję wybierze jeden z wariantów.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269, ze zm.) wojewódzki sąd administracyjny sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem.

Kontrola ta z mocy art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm./ - zwanej dalej w skrócie P.p.s.a. obejmuje również bezczynność organów. Jest to stan, w którym organ, będący właściwym miejscowo i rzeczowo do załatwienia sprawy, nie wydaje decyzji, postanowienia bądź innego aktu administracyjnego lub nie podejmuje czynności z zakresu administracji publicznej, o jakich mowa w art. 3 § 2 pkt 1-4 P.p.s.a. W myśl przepisu art. 149 P.p.s.a. Sąd uwzględniając skargę na bezczynność organów zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa.

Do skarg na bezczynność mają zastosowanie wszelkie unormowania dotyczące warunków wnoszenia skarg do sądu administracyjnego, w tym także art. 52 § 1 P.p.s.a. dopuszczający wniesienie skargi po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeśli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie (zasada ta nie dotyczy prokuratora i Rzecznika Praw Obywatelskich). Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie (art. 52 § 2 P.p.s.a.).

Strona 1/2