Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jakub Zieliński po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 18 sierpnia 2016 r. wniosku skarżącego o zmianę postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 19 listopada 2015 r. w przedmiocie prawa pomocy w sprawie ze skargi T. K. na bezczynność Prezydenta Miasta P. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej postanawia odmówić zmiany postanowienia tutejszego Sądu z dnia 19 listopada 2015 r. /-/ Jakub Zieliński
Prawomocnym postanowieniem z dnia 19 listopada 2015 r. sygn. akt II SAB/Po 60/15 tutejszy Sąd odmówił przyznania skarżącemu prawa pomocy w niniejszej sprawie. Sąd rozpatrzył sprawę merytorycznie na podstawie sytuacji majątkowej, osobistej i finansowej wnioskodawcy i stwierdził, że skarżący nie przedstawił na wezwanie Sądu dokumentów ani wiarygodnych oświadczeń, które były niezbędne dla oceny sytuacji finansowej wnioskodawcy. Zdaniem Sądu, na podstawie podanych przez wnioskodawcę informacji (dotyczących własnej sytuacji materialnej) nie można było jednoznacznie stwierdzić, że nie posiada on środków na pokrycie kosztów postępowania. Zdaniem Sądu to, że skarżący od długiego czasu nie uzyskuje żadnych dochodów - w świetle okoliczności przedmiotowej sprawy - nie oznacza jeszcze, że faktycznie nie dysponuje żadnymi środkami finansowymi, natomiast postawa skarżącego - który w istocie uchyla się od udzielenia odpowiedzi co do sytuacji majątkowej i finansowej osób, które go utrzymują - uzasadnia przypuszczenie, że w rzeczywistości posiada on środki, których nie chce Sądowi ujawnić, na co zresztą zwrócił już wcześniej uwagę Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 3 lutego 2015 r. sygn. akt I OZ 52/15. Sąd uznał, że skoro skarżący nie przedstawił rzetelnie i wyczerpująco okoliczności faktycznych w celu ustalenia jego rzeczywistej sytuacji materialnej i możliwości poniesienia kosztów niniejszego postępowania sądowego chociażby w części, jego wniosek zdaniem Sądu pierwszej instancji nie zasługiwał na uwzględnienie.
Stanowisko tutejszego Sądu podzielił Naczelny Sąd Administracyjny, który postanowieniem z dnia 17 marca 2016 r. sygn. akt I OZ 235/16 oddalił zażalenie skarżącego na postanowienie z dnia 19 listopada 2015 r., wskazując na brak współdziałania strony, pozwalającego na prawidłowe ustalenie jego sytuacji majątkowej.
W reakcji na wezwanie do uiszczenia wpisu od zażalenia z dnia 14 lutego 2016 r. na postanowienie z dnia 28 stycznia 2016 r. skarżący w terminie do uiszczenia wpisu złożył ponowny wniosek o przyznanie prawa pomocy w całkowitym zakresie - na formularzu PPF (k. 131, 132-134).
W uzasadnieniu wniosku wskazał na: brak dochodów; brak oszczędności; brak majątku; brak osób, z którymi pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym; brak prowadzenia własnego gospodarstwa domowego; korzystanie z ofiarności innych osób; brak miejsca pobytu stałego lub czasowego; korzystanie z możliwości pobytu u innych osób.
Sąd uznał, że z uwagi na stan sprawy złożony wniosek dotyczy zmiany wcześniejszego rozstrzygnięcia w przedmiocie prawa pomocy. W związku z tym wezwał skarżącego do wskazania nowych okoliczności wskazujących za zachodzenie podstaw do zmiany prawomocne orzeczenia z dnia 19 listopada 2015 r., tj. o wskazanie okoliczności, które wystąpiły po wydaniu przedmiotowego postanowienia, i uwiarygodnienie nich odpowiednimi dokumentami lub oświadczeniami strony.
W odpowiedzi na wezwanie skarżący w piśmie procesowym z dnia 12 lipca 2016 r. oświadczył, że informacje podane we wniosku spełniają ustawowe przesłanki do przyznania stronie prawa pomocy. Zarzucił również sędziemu-sprawozdawcy niekompetencję i nieróbstwo, a także niemożliwość dowiedzenia faktów negatywnych w drodze przedłożenia dokumentów. Domagał się także podania podstawy prawnej, "na zasadzie której (..) [Sąd] podjąłby się zmiany prawomocnego orzeczenia z dnia 19 listopada 2015 r. (...), czyniąc to »z urzędu« - bez złożenia w tym przedmiocie skargi przez stronę.