Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Ewa Janowska po rozpoznaniu w dniu 25 września 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi T. A. na bezczynność Wójta Gminy Reńska Wieś w przedmiocie informacji publicznej postanawia: sprostować z urzędu wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 4 sierpnia 2015 r. (sygn. akt II SAB/Op 44/15) w ten sposób, że użyte w sentencji wyroku, na karcie akt nr 42 w wierszu 18 od góry wyrazy: "miała miejsce" zastąpić wyrazami: "nie miała miejsca".
Wyrokiem z dnia 4 sierpnia 2015 r., sygn. akt II SAB/Op 44/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu, w sprawie ze skargi T. A. na bezczynność Wójta Gminy Reńska Wieś w przedmiocie informacji publicznej, zobowiązał wymieniony organ w pkt 1 sentencji wyroku, do załatwienia wniosku skarżącego z dnia 26 marca 2015 r. w terminie 14 dni od dnia doręczenia odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami administracyjnymi; stwierdził, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa (pkt 2 sentencji); zasądził od Wójta Gminy Reńska Wieś na rzecz skarżącego T. A. kwotę 100 (sto) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego (pkt 3 sentencji).
Zgodnie z art. 156 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.), sąd może z urzędu sprostować w postanowieniu niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki. W przedmiotowym wyroku wystąpiły oczywiste omyłki. Pojęcie "innych oczywistych omyłek" ma dużo szerszy zakres i jest trudniejsze do zdefiniowania, niż błędy pisarskie i błędy rachunkowe. Można tylko przyjąć, że inne oczywiste omyłki są swym charakterem zbliżone do niedokładności, błędu pisarskiego lub błędu rachunkowego (por. B. Dauter [w;], B. Gruszczyński, A.Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Komentarz, Wydawnictwo Zakamycze 2005, s.360). Natomiast, instytucja sprostowania orzeczeń sądowych, służy przywróceniu rzeczywistej woli składu orzekającego, ilekroć zachodzi pewna niezgodność między rzeczywistą wolą i wiedzą, a ich wyrażeniem na piśmie (por.: K. Piasecki "Kodeks postępowania cywilnego - komentarz", wyd. C.B. Beck, Warszawa 2001 r., s. 1268).
W ocenie Sądu, w niniejszej sprawie taka właśnie okoliczność zaistniała. W sentencji wyroku, w punkcie 2 zapisane zostało, że bezczynność organu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa. Z uzasadnienia wyroku jednoznacznie jednak wynika, że w stanie faktycznym rozpoznawanej sprawy Sąd dokonując oceny na podstawie art. 13 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. z 2014 r., poz. 782 z późn. zm.) uznał, iż bezczynność organu nie miała charakteru rażącego (por. k-53 akt, wers 1 i 2 od dołu). Nie budzi zatem wątpliwości, że intencją Sądu było stwierdzenie o braku zaistnienia w sprawie, przesłanki rażącego naruszenia prawa. Stąd orzeczenie o sprostowaniu zapadłego w sprawie wyroku, jest zasadne.
W związku z powyższym, Sąd działając na zasadzie art. 156 § 2 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji.