Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Bogusz Sędzia WSA Grażyna Jeżewska - spr. Sędziowie Sędzia WSA Daria Sachanbińska Protokolant Sekretarz sądowy Mariola Górska po rozpoznaniu w dniu 22 września 2009 r. na rozprawie sprawy ze skargi R. S. na bezczynność Opolskiego Komendanta Wojewódzkiego Policji w Opolu w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie cofnięcia pozwolenia na broń postanawia: odrzucić skargę.
W dniu 14 listopada 2008 r., działając na podstawie art. 105 § 1 K.p.a., skarżący skierował do Opolskiego Komendanta Wojewódzkiego Policji wniosek o umorzenie postępowania wszczętego z urzędu w sprawie cofnięcia jemu pozwolenia na posiadanie broni. W uzasadnieniu wniosku powołał się na art. 18 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 21 maja 1991 r. o broni i amunicji stanowiący podstawę do cofnięcia pozwolenia na broń. Skarżący, cytując przepisy podniósł, że nie obligują one organu do cofnięcia pozwolenia na posiadanie broni, a nawet nie dają takiej możliwości. Poza tym wywiódł, że brak było przesłanek do wszczęcia przedmiotowego postępowania z urzędu. W ocenie skarżącego dotychczasowe postępowanie nie wykazało, aby był on osobą co do której zachodzi uzasadniona obawa, iż może użyć broni w celu sprzecznym z interesem i bezpieczeństwem lub porządku publicznego.
Decyzją z dnia 9 grudnia 2008 r., nr [...], organ I instancji cofnął skarżącemu pozwolenie na posiadanie broni palnej myśliwskiej do celów łowieckich. Po rozpatrzeniu odwołania skarżącego od powyższej decyzji Komendant Główny Policji decyzją z dnia 30 stycznia 2009 r., nr [...], utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
Skarżący w dniu 22 grudnia 2008 r. wezwał Opolskiego Komendanta Wojewódzkiego Policji do wydania orzeczenia w przedmiocie jego wniosku o umorzenie postępowania administracyjnego w sprawie cofnięcia pozwolenia na posiadanie broni. W odpowiedzi na opisane wezwanie organ I instancji poinformował skarżącego, że w sprawie cofnięcia pozwolenia na posiadanie broni zapadła decyzja, która została jemu doręczona w dniu 12 grudnia 2008 r.
Z takim załatwieniem sprawy nie zgodził się skarżący i w dniu 15 stycznia 2009 r. wniósł do tut. Sądu skargę na bezczynność Opolskiego Komendanta Wojewódzkiego Policji z powodu niewydania orzeczenia w zakresie wniosku skarżącego z dnia 14 listopada 2008 r. o umorzenie postępowania. Obowiązek wydania aktu administracyjnego przez organ I instancji skarżący wywiódł z art. 123 K.p.a. i a contrario z brzmienia art. 105 § 1 K.p.a. Powołując się na doktrynę i orzecznictwo wskazał, że skoro kwestia umorzenia postępowania jest rozstrzygana decyzją, to odmowa umorzenia postępowania powinna być załatwiana postanowieniem. Następnie skarżący dostrzegł, że organ I instancji wydając decyzję w dniu 9 grudnia 2008 r. uczynił to przedwcześnie, popadając w bezczynność, czym naruszył podstawowe zasady postępowania uregulowane w art. 8 oraz 9 K.p.a.
Odpowiadając na skargę Opolski Komendant Wojewódzki Policji powołał się na treść art. 105 § 2 K.p.a. stwierdzając, że przepisu tego nie mógł zastosować, rozpatrując wniosek skarżącego o umorzenie postępowania, z uwagi na fakt wszczęcia postępowania w sprawie cofnięcia skarżącemu pozwolenia na posiadanie broni z urzędu, a nie z jego inicjatywy. Nadto stwierdził, iż skarżący myli bezprzedmiotowość postępowania z bezzasadnością żądania. W ocenie organu, bezzasadność żądania oznacza brak przesłanek do jego uwzględnienia i powinna być wykazana w decyzji załatwiającej sprawę co do jej istoty, a nie prowadzić do umorzenia postępowania. Na koniec, powołując się na doktrynę stwierdził, że przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego nie przewidują w ogóle wydania decyzji w kwestii odmowy umorzenia postępowania.