Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Irena Szczepkowska po rozpoznaniu w dniu 4 stycznia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A.Z. na bezczynność Dyrektora Aresztu Śledczego w B. w wydaniu decyzji dotyczącej awansu na wyższy stopień służbowy postanawia odrzucić skargę.
Raportem z dnia 25 kwietnia 2008 r. A.Z. zwrócił się do Dyrektora Aresztu Śledczego w B. o wyjaśnienie przesłanek braku awansu na wyższy stopień służbowy - sierżanta Służby Więziennej.
W piśmie z dnia 29 kwietnia 2008 r. Dyrektor Aresztu Śledczego wskazał, że z dniem 26 kwietnia 2006 r. Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej w O. nadał wnioskodawcy stopień plutonowego. Następnie wyjaśnił, że obowiązujące przepisy nie przewidywały obligatoryjnego nadania wyższego stopnia po przesłużeniu danego okresu czasu, przy czym wniosek o nadanie wyższego stopnia powinien zawierać pozytywną ocenę wykonywania obowiązków służbowych. Natomiast w przypadku wnioskodawcy w opinii z dnia 26 lutego 2008 r. wskazano na nieprzestrzeganie przez niego przepisów, lekceważący stosunek do obowiązków służbowych i nieprawidłowości w pełnieniu służby na posterunku uzbrojonym. Przeprowadzone postępowanie wyjaśniające potwierdziło niedopełnienie obowiązków służbowych, w konsekwencji czego decyzją personalną z dnia 26 lutego 2008 r. obniżono funkcjonariuszowi dodatek służbowy. Biorąc pod uwagę ostatni okres służby, w szczególności niezadowalający stosunek i postawę w realizację zadań służbowych, postanowiono nie występować w miesiącu kwietniu z wnioskiem o nadanie funkcjonariuszowi wyższego stopnia.
Pismem z dnia 17 lipca 2009 r. A.Z. zwrócił się do Dyrektora Aresztu Śledczego w B. o wydanie decyzji administracyjnej nadającej mu z dniem 26 kwietnia 2008 r. stopień sierżanta SW.
Dyrektor Aresztu Śledczego w B. w piśmie z dnia 4 sierpnia 2009 r. powtórzył wyjaśnienia zawarte już w piśmie z dnia 26 kwietnia 2006 r. Dodał, że z dniem 23 maja 2009 r. wnioskodawca został zwolniony ze służby w związku z wymierzeniem kary dyscyplinarnej wydalenia ze służby. W chwili obecnej nie łączy go żaden stosunek służbowy ze Służbą Więzienną, a tym samym brak jest prawnych podstaw do wydania wobec niego jakiejkolwiek decyzji administracyjnej związanej ze stosunkiem służbowym.
Natomiast Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej w O. wyjaśnił, w odpowiedzi z dnia 11 września 2009 r. na skargę A.Z. z dnia 14 sierpnia 2009 r. na działanie Dyrektora Aresztu Śledczego w B., że nadanie stopnia służbowego jest rozstrzygnięciem uznaniowym i nie ma charakteru decyzji administracyjnej. Należy do aktów z zakresu podległości służbowej pomiędzy przełożonym i podwładnym. Z tego względu żądanie wydania decyzji administracyjnej w kwestii mianowania na wyższy stopień służbowy Służby Więziennej było nieuzasadnione.
W złożonej skardze A.Z. zarzucił Dyrektorowi Aresztu Śledczego w B. bezczynność w wydaniu decyzji dotyczącej obligatoryjnego awansu na wyższy stopień służbowy i wniósł o zobowiązanie tego organu do wydania takiej decyzji lub "aktu o odmowie jej wydania".
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Aresztu Śledczego wywiódł, że skarga jest niezasadna.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje.
Przed przystąpieniem do rozpoznania skargi sąd administracyjny w pierwszej kolejności bada jej dopuszczalność. Merytoryczne badanie legalności aktów administracyjnych poddanych kognicji sądu jest bowiem możliwe jedynie wówczas, gdy skarga na nie jest dopuszczalna, tzn. gdy przedmiot sprawy należy do właściwości sądu administracyjnego, skargę wniósł uprawniony podmiot oraz gdy spełnia ona wymogi formalne i została wniesiona w terminie. Stosownie bowiem do art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270, z późn. zm.) skarga niedopuszczalna podlega odrzuceniu.
Wniesiona skarga jest niedopuszczalna.
Zakres kognicji sądów administracyjnych został określony w art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U.
Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Jednocześnie, w art. 5 pkt 3 tej ustawy zastrzeżono, że sądy administracyjne nie są właściwe w sprawach odmowy mianowania na stanowiska lub powołania do pełnienia funkcji w organach administracji publicznej, chyba że obowiązek mianowania lub powołania wynika z przepisów prawa.
W rozpoznawanej sprawie skarżący domaga się od organu administracji wydania decyzji o mianowaniu go na wyższy stopień służbowy Służby Więziennej lub decyzji o odmowie mianowania.
Ustawa z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (tekst jednolity Dz. U.
z 2002 r. Nr 207, poz. 1761 ze zm.) przewiduje obowiązek mianowania funkcjonariusza na stanowisko tylko w przypadku przewidzianym w art. 45 ust. 1, który stanowi, że z dniem uchylenia lub stwierdzenia nieważności decyzji o zwolnieniu ze służby funkcjonariusza mianuje się na stanowisko zajmowane ostatnio lub równorzędne. Taka sytuacja nie zachodzi jednak w niniejszej sprawie.
Przedmiot skargi nie należy zatem do spraw, które podlegają kognicji sądu administracyjnego.
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, należało orzec, jak w sentencji.