Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2010r. na posiedzeniu niejawnym wniosku I.Ż. o zwolnienie od kosztów sądowych sprawie ze skargi I.Ż. na bezczynność Starosty w udzieleniu informacji publicznej postanawia odmówić przyznania skarżącemu prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującego zwolnienie od kosztów sądowych.
Wnioskiem z dnia 23 marca 2010r. I.Ż. zwrócił się o zwolnienie od kosztów sądowych, podnosząc, że jest emerytem posiadającym na wychowaniu niepełnosprawnego syna, wymagającego ciągłego leczenia i rehabilitacji. Związane z tym wydatki są bardzo duże i wynoszą około 500 zł miesięcznie. Ponadto strona wydatkuje miesięcznie 800 zł na utrzymanie mieszkania oraz ponosi koszty alimentów w wysokości 400 zł. W konsekwencji, poniesienie kosztów sądowych nie jest praktycznie możliwe przy miesięcznym dochodzie rodziny wynoszącym ok. 2100 zł. Strona podała, iż prowadzi wspólne gospodarstwo domowe wyłącznie z synem, co zaznaczyła w rubryce nr 6 formularza wniosku. Majątek rodziny stanowią mieszkanie. Jako dochody strona wykazała emeryturę własną i rentę socjalną syna w łącznej kwocie 2.141,66 zł. W rubryce nr 11 formularza wniosku dodano, iż jest wnioskodawca zadłużony u rodziny na kwotę 500 zł.
Na podstawie zarządzenia Referendarza sądowego w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Olsztynie z 12 maja 2010r. (sygn. akt II SAB/Ol 21/10) dołączono do akt sprawy odpisy wymienionych dokumentów, zgromadzonych w toku uzupełniającego postępowania wyjaśniającego w sprawach o sygn. akt II SO/Ol 2/08, II SO/Ol 14/09, II SA/Ol 85/10 i II SO/Ol 1/10.
Postanowieniem z 12 maja 2010r. (sygn. akt II SAB/Ol 21/10) Referendarz sądowy odmówił przyznania I.Ż. prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującego zwolnienie od kosztów sądowych. W obszernym uzasadnieniu wyjaśniono, iż z uwagi na wielość spraw prowadzonych przez skarżącego przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Olsztynie oraz prowadzonych w ich ramach uzupełniających postępowań wyjaśniających w zakresie prawa pomocy, za zasadne uznano włączenie w poczet materiału dowodowego niniejszej sprawy dokumentów zgromadzonych w sprawach wymienionych w powyższym zarządzeniu, których treść ma istotne znaczenie dla oceny sytuacji materialnej także w niniejszej sprawie. Stwierdzono, że brak przedłożenia przez wnioskodawcę, mimo wezwania, wszystkich dokumentów źródłowych, jak również złożenie oświadczeń, które nie są ze sobą zgodne lub pozostają w sprzeczności, uniemożliwia ocenę rzeczywistej sytuacji majątkowej i możliwości płatniczych strony i jego rodziny. Tym samym nie jest możliwe jednoznaczne stwierdzenie, czy nie jest on w stanie ponieść kosztów postępowania sądowego w tej sprawie. Oświadczenia strony, które budzą wątpliwości, nie mogą stanowić podstawy przyznania prawa pomocy w jakimkolwiek zakresie. Prawo pomocy jest instytucją wyjątkową i jako taka powinno być stosowane tylko w stosunku do osób, które w sposób nie budzący wątpliwości wykazały, że spełniają przesłanki do jego otrzymania.
Z zachowaniem ustawowego terminu I.Ż. wniósł sprzeciw na to postanowienie. W jego treści podniósł, że w sposób wiarygodny wykazał dochody i wydatki swojej rodziny, dostarczając na tę okoliczność wszelkie możliwe dowody i nie jest w stanie pokryć kosztów sądowych. Sprzedaż domu lub samochodu nie jest możliwa, gdyż pozbawiło by to rodzinę dachu nad głową, syna - możliwości rehabilitacji. Nadto jest jeszcze przez sąd rozpatrywanych kilka innych wniosków o przyznanie prawa pomocy, a więc ogólna kwota kosztów waha się w granicach trzymiesięcznych dochodów rodziny i ich opłacenie w sposób drastyczny spowodowałby uszczerbek dla niego i rodziny. Dziwi ponadto skarżącego także to, że przyznawano mu prawo pomocy wcześniej, kiedy był w lepszej sytuacji finansowej, natomiast teraz spotyka się z odmową. Stwierdził, że jeżeli Sąd ma zamiar uniemożliwić mu dochodzenie jego praw to spodziewa się uznania sprzeciwu za niezasadny, jednak nie taki jest cel prawa pomocy.