Sprawa ze skargi na bezczynność Dyrektora Agencji Nieruchomości Rolnych Oddział Terenowy w przedmiocie zwrotu gospodarstwa rolnego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Jezielska po rozpoznaniu w dniu 11 czerwca 2007r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi L. R. na bezczynność Dyrektora Agencji Nieruchomości Rolnych Oddział Terenowy w przedmiocie zwrotu gospodarstwa rolnego postanawia odrzucić skargę. WSA/post.1 - sentencja postanowienia

Uzasadnienie strona 1/2

L. R. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku skargę na bezczynność Agencji Nieruchomości Rolnych Oddziału Terenowego w przedmiocie wydania przejętego gospodarstwa rolnego, domagając się uchylenia wyroku Sądu Rejonowego. Podniosła, iż w wyroku tym jednoznacznie wskazano, iż właściwym dla tego rodzaju sprawy jest sąd administracyjny. Podała, iż w gospodarstwie rolnym w miejscowości B., powiat "[...]", które stanowiło własność jej i jej męża, zamieszkiwała do 1953r. Jednakże ze względu na zły stan zdrowia musiała czasowo zmienić miejsce zamieszkania, o czym poinformowała właściwy miejscowo urząd gminy. Zatem Agencja Nieruchomości Rolnych miała obowiązek wezwać właścicieli gospodarstwa i uzgodnić z nimi, czy wyrażają zgodę na jego przejęcie, a jeżeli została wydana decyzja w tej sprawie, to należało ją doręczyć skarżącej. Agencja obowiązku tego nie dopełniła.

W ocenie skarżącej takie działanie było bezprawne i miało charakter przywłaszczenia. W związku z tym w ocenie skarżącej skarga jest w pełni zasadna, ponieważ czasowe opuszczenie gospodarstwa nie oznaczało jego porzucenia, a spowodowane było jedynie koniecznością ratowania zdrowia.

W odpowiedzi na skargę z-ca Dyrektora Agencji Nieruchomości Rolnych wniósł o jej odrzucenie, gdyż sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego. Wyjaśniono ponadto, iż Agencja nie prowadziła postępowania administracyjnego w przedmiotowej sprawie.

Powyższa skarga została wniesiona do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, który postanowieniem z dnia 29 marca 2007r., sygn. akt II SAB/Bk 11/07, uznał się niewłaściwym do rozpoznania niniejszej sprawy i przekazał sprawę do rozpoznania według właściwości miejscowej Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:

Stosownie do art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153 poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują kontrolę wykonywania administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Przy czym w myśl art. 3 § 2 art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., kontrola ta obejmuje orzekanie w sprawach skarg: 1) na decyzje administracyjne, 2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty, 3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, ma które służy zażalenie, 4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, 5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej, 6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sporach z zakresu administracji publicznej, 7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego 8) bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt. 1 - 4. W odróżnieniu zatem od sądu powszechnego sąd administracyjny nie prowadzi postępowania mającego na celu rozstrzygnięcie sprawy (nie załatwia sprawy administracyjnej), a jego kognicja ogranicza się wyłącznie do kontroli legalności aktów administracyjnych podejmowanych przez organy administracji. W przypadku zaś skargi na bezczynności organów sąd administracyjny bada jedynie, czy zaskarżony organ miał obowiązek wydania określonego aktu.

Strona 1/2