Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk po rozpoznaniu w dniu 11 września 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. Z. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi A. Z. na bezczynność Dyrektora Powiatowego Urzędu Pracy w A działającego z upoważnienia Starosty A w zakwalifikowaniu do dalszego udziału w realizacji projektu postanawia odmówić ustanowienia dla wnioskodawcy adwokata. WSA/post.1 - sentencja postanowienia
We wniosku, złożonym na urzędowym formularzu, A. Z. wniósł o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata. Według oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach, wnioskodawca sam prowadzi gospodarstwo domowe. Jego majątek stanowią: "budynek mieszkalny do rozbiórki 111,54 m2", mieszkanie o powierzchni ok. 36 m2 oraz nieruchomość rolna o powierzchni 0,59 ha. Wnioskodawca nie wykazał żadnych zasobów pieniężnych, przedmiotów wartościowych oraz dochodów. Podniósł, iż jest osobą ubogą, zarejestrowaną w urzędzie pracy jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłków. Wskazał, iż "posiadana nieruchomość rolna nie stanowi źródła dochodu (...) a jedynie konsumpcyjne źródło utrzymania" oraz, że "z posiadanej nieruchomości nie czerpie zarobków a jedynie wykorzystuje ją w celach prywatnych i konsumpcyjnych. Oświadczył, iż nie posiada żadnych oszczędności, a środki pieniężne na jego koncie zostały zablokowane przez komornika.
Referendarz sądowy w tut. Sądzie postanowieniem z dnia 3 stycznia 2013 r. odmówił ustanowienia dla wnioskodawcy adwokata.
Na skutek złożonego sprzeciwu od ww. postanowienia referendarza Sąd ponownie rozpatrzył wniosek strony i postanowieniem z dnia 21 lutego 2013r. odmówił ustanowienia dla wnioskodawcy adwokata.
Zażalenie na ww. postanowienie wniósł A. Z.. Po jego rozpoznaniu Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 11 kwietnia 2013r., sygn. akt II GZ 171/13 uchylił zaskarżone postanowienie i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.
Według Naczelnego Sądu Administracyjnego Sąd I instancji błędnie uznał, iż wnioskodawca uniemożliwił dokonanie oceny swojej sytuacji majątkowej. W ocenie NSA działania Sądu I instancji polegające na zaniechaniu wezwania wnioskodawcy na mocy art. 255 p.p.s.a. do przedłożenia dodatkowych dokumentów w tej konkretnej sprawie należy uznać za nieprawidłowe. W niniejszej sprawie Sąd I instancji poprzestał na uwzględnieniu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie o sygn. akt II SA/Ol 450/12. Zarządzeniem z dnia 2 stycznia 2013 r. (k. 30 akt sprawy) w poczet materiału dowodowego niniejszej sprawy włączono: kopię wezwania WSA w Olsztynie z dnia 8 października 2012 r. i odpowiedź wnioskodawcy z dnia 26 października 2012 r. wraz z załącznikami. Wyjaśnienia wnioskodawcy złożone w innej sprawie nie mogły być uznane za spełnienie przez Sąd obowiązku z art. 255 p.p.s.a. Pisma te obrazowały stan rzeczy na dzień 26 października 2012 r., a wniosek w tej sprawie złożony został 2 miesiące później - 31 grudnia 2012 r. Okoliczności faktyczne w niniejszej sprawie mogły ulec zmianie. Wskazano, że ostanowienie w przedmiocie prawa pomocy może być zmieniane w trybie art. 165 p.p.s.a. Dlatego też Sąd rozpoznając wniosek o przyznanie prawa pomocy zobowiązany jest mieć na względzie aktualną sytuację materialną wnioskodawcy. W związku z tym, Sąd I instancji powinien wezwać skarżącego do przedłożenia aktualnych dokumentów obrazujących jego sytuację majątkową, a następnie poddać ocenie zasadność złożonego wniosku.