Sprawa ze skargi na bezczynność Burmistrza Miasta w przedmiocie warunków zabudowy w zakresie wniosku o przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący - sędzia NSA Witold Falczyński po rozpoznaniu w dniu 3 listopada 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi L. S. na bezczynność Burmistrza Miasta w przedmiocie warunków zabudowy w zakresie wniosku o przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi p o s t a n a w i a odmówić przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi.

Inne orzeczenia o symbolu:
6153 Warunki zabudowy  terenu
Inne orzeczenia z hasłem:
Przywrócenie terminu
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Burmistrz Miasta
Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 8 października 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie odrzucił skargę L. S. na bezczynność Burmistrza Miasta w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy z uwagi na brak wyczerpania toku postępowania przed organami, tj. nie złożenia w trybie art. 37 k.p.a. zażalenia. Odpis tego postanowienia wraz z uzasadnieniem został doręczony skarżącej w dniu 25 października 2010 r.

Następnego dnia skarżąca złożyła do Sądu wniosek o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi dołączając do wniosku pismo skierowane do Samorządowego Kolegium Odwoławczego , opatrzone datą 25 października 2010 r. i zatytułowane zażalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Wniosek skarżącej o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków skargi nie zasługuje na uwzględnienie.

Przepis art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., zwanej dalej: "ustawą") przewiduje, że jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanawia przywrócenie terminu. W myśl art. 87 ustawy pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (§ 1). W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (§ 2). Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (§ 4).

Jak zatem z powyższego wynika, przesłanką dopuszczającą przywrócenie terminu jest dokonanie czynności, której strona nie dokonała w terminie. W niniejszej sprawie brak jest podstaw do uznania, iż przesłanka ta została przez skarżącą spełniona. Brak formalny skargi polegał na nie złożeniu przez stronę wraz ze skargą zażalenia wnoszonego w trybie art. 37 k.p.a. Uzupełnienie tego braku powinno zatem polegać na przedłożeniu w Sądzie kopii tego zażalenia, które zostało złożone do organu wyższego stopnia przed wniesieniem skargi na bezczynność, a tylko z uwagi na przeoczenie strony nie zostało do skargi dołączone.

Uzupełnienie tego braku nie polega zatem - jak zdaje się rozumieć skarżąca - na wniesieniu tego zażalenia (już po złożeniu skargi) do organu wyższego stopnia, a następnie przedłożeniu jego kopii do Sądu. Taki tryb postępowania jest - co miało miejsce w sprawie - całkowicie niedopuszczalny.

Innymi słowy przysługujące stronie prawo wniesienia zażalenia na niezałatwienie sprawy w terminie (art. 37 k.p.a.) jako warunek dopuszczalności skargi na bezczynność organu musi zostać wyczerpane wyłącznie przed wniesieniem skargi sądowej na bezczynność organu. Złożenie natomiast omawianego zażalenia już po wniesieniu skargi, a nawet po jej odrzuceniu nie może zastępować braku wniesienia tego zażalenia przed wniesieniem skargi.

W świetle powyższych uwag brak jest wszystkich niezbędnych przesłanek umożliwiających przywrócenie uchybionego terminu

Mając na uwadze powyższe, Wojewódzki Sąd Administracyjny, na podstawie art. 86 § 1 ustawy, orzekł jak w sentencji postanowienia.

Ubocznie należy podnieść, iż odrzucenie skargi jak i odmowa przywrócenie terminu do uzupełnienia jej braków nie stanowi żadnej przeszkody do ponownego wniesienia skargi na bezczynność organu. W tym celu o ile wniosek strony dotychczas nie został przez organ rozpatrzony, winna ona wnieść wpierw zażalenie do organu wyższego stopnia w trybie art. 37 k.p.a., a dopiero następnie w razie nieuwzględnienia tego zażalenia skargę do sądu administracyjnego. Tylko przy zachowaniu wskazanych zasad dopuszczalnym będzie merytoryczne rozpatrzenie skargi przaz sąd.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6153 Warunki zabudowy  terenu
Inne orzeczenia z hasłem:
Przywrócenie terminu
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Burmistrz Miasta