Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie Jarosław Harczuk po rozpoznaniu w dniu 16 stycznia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego A. M. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej w sprawie ze skargi H. P. R. na bezczynność Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w L. w przedmiocie wydania kopii akt, wyłączenie pracownika oraz wszczęcia postępowania wyjaśniającego p o s t a n a w i a odmówić przyznania kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Radca prawny A. M. wyznaczony pełnomocnikiem z urzędu skarżącego wniósł o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w kwocie 240 złotych powiększonej o należny podatek od towarów i usług za udział w postępowaniu przed sądem administracyjnym pierwszej instancji oraz w kwocie 120 złotych powiększonej o należny podatek od towarów i usług za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej.
Referendarz sądowy stwierdził, że:
Stosownie do unormowania art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., zwana dalej "p.p.s.a.") wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy lub rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Aktem normatywnym określającym zasady przyznawania wynagrodzenia za czynności podejmowane przez radcę prawnego jest rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jednolity: Dz.U. z 2013 r. poz. 490) zwane dalej "rozporządzeniem". Zgodnie z § 16 rozporządzenia, wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej powinien zawierać oświadczenie, że opłaty nie zostały zapłacone w całości lub w części. Nie ulega wątpliwości, że z treści przepisu wynika, iż aby Skarb Państwa mógł wypłacić wynagrodzenie wyznaczonemu z urzędu pełnomocnikowi konieczne jest złożenie oświadczenia o wskazanej treści, gdyż tylko oświadczenie tej treści pozwala w istocie określić zakres, w jakim wynagrodzenie musi zostać pokryte przez Skarb Państwa (por. postanowienie NSA z dnia 18 czerwca 2008 r., sygn. akt I OZ 390/08 - Lex nr 493827, postanowienie NSA z dnia 28 sierpnia 2008 r., sygn. akt I OZ 615/08 - Lex nr 527807 czy postanowienie SN z dnia 9 września 2011 r., sygn. akt III SPP 27/11 - Lex nr 1106755 oraz postanowienie SN z dnia 23 lutego 2012 r., sygn. akt V CZ 133/11 - Lex nr 1215161). Podkreślić jednocześnie należy, że brak oświadczenia tej treści nie stanowi braku formalnego podlegającego uzupełnienie w trybie art. 49 p.p.s.a. Brak oświadczenia o treści wynikającej z § 16 rozporządzenia wywołuje natomiast skutki materialnoprawne, polegające na utracie prawa do wynagrodzenia (patrz postanowienie NSA z dnia 18 czerwca 2008 r. o sygn. akt I OZ 390/08 - Lex nr 493827 czy postanowienie SN z dnia 9 września 2011 r., sygn. akt III SPP 27/11 - Lex nr 1106755). W przedmiotowej sprawie wnioskodawca nie zamieścił we wniosku o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oświadczenia, że opłaty nie zostały zapłacone w całości lub w części. W świetle powyższych rozważań okoliczność ta przesądza o braku możliwości uwzględnienia wniosku radcy prawnego A. M. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Mając na względzie powyższe, działając na podstawie art. 250 i art. 258 § 2 pkt 8 p.p.s.a. oraz § 16 rozporządzenia należało orzec jak na wstępie postanowienia.