Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Robert Adamczewski (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski Asesor WSA Marcin Olejniczak po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 22 czerwca 2022 r. sprawy ze skargi M. P. na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania przez Burmistrza K. w sprawie rozpoznania wniosku o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego postanawia: odrzucić skargę. dc
II SAB/Łd 40/22
Uzasadnienie
Do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi wpłynęła skarga M.P. na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania przez Burmistrza K.. Skarżący M.P. wniósł o stwierdzenie, że organ dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania, bezczynności podczas prowadzonego postępowania, przewlekłego prowadzenia postępowania oraz bezczynności z rażącym naruszeniem prawa oraz wniósł o zobowiązanie organu do rozpatrzenia sprawy o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego w terminie jednego miesiąca od daty zwrotu akt sprawy wraz z wyrokiem ze stwierdzeniem jego prawomocności, a także o przyznanie na rzecz skarżącego sumy pieniężnej w kwocie 88.830 złotych na podstawie art. 149 § 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj.: Dz.U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.) i zasądzenie na jego rzecz od organu kosztów postępowania według norm przepisanych.
W uzasadnieniu skargi skarżący wskazał, że prowadzone przez organ postępowanie w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego jest przewlekłe i stwarza niepewność prawną co do sytuacji prawnej skarżącego, bowiem od dnia złożenia wniosku minęło 9 lat, a sprawa nie jest zakończona. Skarżący wskazał, że organ pierwszej instancji nie rozpoznał i nie odpowiedział w żaden sposób na wniosek o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego z 3 grudnia 2013 r. do chwili obecnej, a tak długi okres oczekiwania doprowadził do dużego zubożenia skarżącego oraz oczywistego odczucia dyskryminacji.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o odrzucenie skargi w całości, względnie oddalenie skargi w całości.
Uzasadniając swoje stanowisko organ podniósł, że skarżący nie wyczerpał wszystkich środków odwoławczych w toku postępowania, przede wszystkim nie wniósł ponaglenia w trybie art. 37 k.p.a. Organ stwierdził, że jedyne ponaglenie jakie skarżący złożył w związku z czynnościami organu dotyczyło postępowania o przyznanie specjalnego zasiłku opiekuńczego na wniosek z 14 marca 2019 r., które zostało rozpatrzone postanowieniem Samorządowego Kolegium Odwoławczego z [...] marca 2019 r. (znak [...]).
Następnie odnosząc się merytorycznie do zarzutów skargi organ wskazał, że postępowanie z którym skarżący łączy przewlekłość postępowania oraz bezczynność organu i rażące naruszenie prawa w zakresie złożonego 3 grudnia 2013 r. oświadczenia o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego było postępowaniem wszczętym z wniosku skarżącego w przedmiocie przyznania specjalnego zasiłku opiekuńczego, a nie w przedmiocie przyznania świadczenia pielęgnacyjnego. Załączony do skargi przez skarżącego "wniosek", będący jego oświadczeniem uzyskanym w trakcie prowadzonego wywiadu środowiskowego stanowi część kwestionariusza wywiadu środowiskowego, które było obligatoryjnie prowadzone w sprawach dotyczących przyznania specjalnego świadczenia opiekuńczego przez pracownika socjalnego i prowadzone było w związku z toczącym się postępowaniem o przyznanie specjalnego zasiłku opiekuńczego, a nie świadczenia pielęgnacyjnego.