Do pisma skarżąca załączyła kopie następujących dokumentów: dwóch zawiadomień Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 15 czerwca 2012 roku o sposobie załatwienia skargi, wniosku z dnia 13 listopada 2002 roku o wszczęcie postępowania restrukturyzacyjnego, decyzji Urzędu Skarbowego z dnia 2 lutego 1999 roku, pism ZUS z dnia 25 stycznia 2007 roku, z dnia 31 października 2011 roku i19 czerwca 2009 roku, decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 16 września 2004 roku, postanowienia Sądu Rejonowego dla [....] z dnia 22 marca 2012 roku, skargi z dnia 22 lutego 2011 roku, pisma [....] Urzędu Wojewódzkiego w K. z dnia 15 czerwca 2012 roku, pism skarżącej z dnia 31 marca 2011 roku, z dnia 26 kwietnia 2012 roku, wyroku Sądu Okręgowego w N. z dnia 25 marca 2004 roku sygn. akt II Ka 152/03, wezwania Sądu Rejonowego w Z. z dnia 21 stycznia 2005 roku, pięciu pism Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla [....] z dnia 15 stycznia 2009 roku o stanie zaległości w sprawie egzekucyjnej, skargi J.J. z dnia 17 lutego 2005 roku, zwolnienia lekarskiego z dnia 30 września 2011 roku, odpisu zeznania PIT-36 o wysokości dochodu osiągniętego w roku 2011 oraz pełnomocnictwa udzielonego skarżącej przez córkę M.E. .
Mając na uwadze powyższe, zważono, co następuje:
Prawo pomocy jest szczególną instytucją postępowania przed sądami administracyjnymi, mającą na celu zagwarantowanie konstytucyjnego prawa do sądu osobom, które nie są w stanie samodzielnie ponieść kosztów postępowania sądowego. Instytucja przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym, którego domaga się skarżąca, zgodnie z art. 246 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dalej: p.p.s.a.) przysługuje osobie fizycznej, która wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (art. 245§ 2 p.p.s.a.)
Z powyższego wynika, że strona dochodząca swoich praw na drodze sądowej ma prawo do ubiegania się o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie kwalifikowanego pełnomocnika z urzędu, jednakże dla skuteczności złożonego w tej materii wniosku zobowiązana jest spełnić przesłanki określone przepisami prawa, które regulują instytucję prawa pomocy. Użyte w art. 246 ustawy sformułowanie "gdy osoba wykaże" oznacza, iż to na wnoszącym o przyznanie prawa pomocy spoczywa ciężar dowodu, że znajduje się w sytuacji uzasadniającej przyznanie prawa pomocy we wnioskowanym zakresie. Zatem to skarżąca ubiegając się o udzielenie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od konieczności uiszczania kosztów sądowych oraz ustanowienie na jej rzecz pełnomocnika z urzędu, winna była przekonać sąd, że jej sytuacja materialna nie pozwala na poniesienie tych kosztów we własnym zakresie.
Zdaniem orzekającego skarżąca nie wykazała, iż w stosunku do jej osoby zachodzą przesłanki, od których zależy przyznanie prawa pomocy. Złożony przez skarżącą wniosek o przyznanie prawa pomocy nie pozwolił na dokonanie wolnej od wątpliwości oceny jej sytuacji materialnej, zaś wezwanie do uzupełnienia danych zostało przez skarżącą wykonane w bardzo ograniczonym zakresie.