Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Górska po rozpoznaniu w dniu 6 lutego 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy sprawy ze skargi Ł. B., K. L., Ł. L., B. L. i D. P. na bezczynność Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w przedmiocie przekazania odwołania dotyczącego wytycznych konserwatorskich w odniesieniu do projektu przebudowy zabytkowego mostu postanawia oddalić wniosek skarżących o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków skargi.
Ł. B., K. L., Ł. L., B. L. i D. P. wnieśli skargę na bezczynność Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w przedmiocie przekazania odwołania skarżących z dnia 9 lipca 2013 r. dotyczącego wytycznych konserwatorskich w odniesieniu do projektu przebudowy zabytkowego mostu do organu odwoławczego, tj. Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
W dniu 27 grudnia 2013 r. skarżący wnieśli o przywrócenie terminu do uzupełnienie braków formalnych skargi, których dotyczyło zarządzenie z dnia 29 listopada 2013 r. W uzasadnieniu tego wniosku skarżący wskazali, że zostali wprowadzeni w błąd przez Sąd, który powołał się tym zarządzeniu na nową nieznaną im sygnaturę. To zaś spowodowało niemożność wykonania zarządzenia w terminie. Dopiero w dniu 19 grudnia 2013 r. została przeprowadzona rozmowa telefoniczna z Wydziałem Informacji Sądowej, podczas której wyjaśniono nową sygnaturę akt.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270) stanowi, że jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Zgodnie zaś z art. 87 tej ustawy pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (§ 1). W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (§ 2).
Z powołanej regulacji wynika, że przywrócenie uchybionego terminu w postępowaniu sądowoadministracyjnym możliwe jest, jeżeli zostaną spełnione łącznie następujące przesłanki:
1) strona wystąpi z wnioskiem o przywrócenie terminu,
2) wniosek ten zostanie wniesiony w ciągu 7 dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu,
3) jednocześnie z wniesieniem wniosku zostanie dopełniona czynność, dla której określony był termin,
4) we wniosku zostaną uprawdopodobnione okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu.
W niniejszej sprawie skarżący złożyli wniosek o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi, do czego zobowiązani zostali na podstawie zarządzenia Przewodniczącego Wydziału II z dnia 29 listopada 2013 r.
Sąd uznał, że skarżący nie wskazali okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu do uzupełnienia braków skargi.
Brak winy po stronie podmiotu dokonującego lub zamierzającego dokonać określonej czynności sądowej stanowi konieczną i jednocześnie podstawową przesłankę przywrócenia terminu. O braku winy w niedopełnieniu obowiązku można mówić tylko w przypadku stwierdzenia, że dopełnienie obowiązku stało się niemożliwe z powodu przeszkody nie do przezwyciężenia, czyli gdy strona nie mogła przeszkody usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 września 2010 r., sygn. akt I OZ 655/10, LexPolonica nr 2387928). Do okoliczności faktycznych uzasadniających brak winy w uchybieniu terminu przez zainteresowanego zalicza się np. przerwy w komunikacji, nagłą chorobę, która nie pozwoliła na wyręczenie się inną osobą, powódź, pożar (por. B. Adamiak, J. Borkowski, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2004, str. 329). Przywrócenie terminu nie jest natomiast dopuszczalne, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. Sąd badając wystąpienie braku winy w uchybieniu terminu powinien jednak dokonać oceny z wykorzystaniem wszystkich okoliczności sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o swoje interesy (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 sierpnia 1999 r., sygn. akt I SA/Gd 745/98, Lex nr 42023).
Zdaniem Sądu przywołane we wniosku okoliczności, nie świadczą o braku winy w uchybieniu terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi.
Przede wszystkim, wbrew twierdzeniom zawartym we wniosku, zarządzenie z dnia 29 listopada 2013 r. było precyzyjne i nawiązywało do wcześniejszego zarządzenia z dnia 4 listopada 2013 r. W tej sytuacji skarżący dokładnie wiedzieli o odpisy jakich pism chodzi w zarządzeniu z dnia 29 listopada 2013 r. Podanie innej sygnatury akt nie może mieć w tej sytuacji żadnego znaczenia. Zobowiązanie zawarte w zarządzeniu było sformułowane czytelnie, a więc nie mogło wprowadzać w błąd co do jego treści. Niedostateczna staranność w prowadzeniu własnych spraw, czy też nieznajomość prawa nie uzasadniają zaś przywrócenia terminu.
Na marginesie jedynie wskazać należy, że z odpowiedzi na skargę i dołączonych do niej akt administracyjnych wynika, że odwołanie, którego dotyczy przedmiotowe postępowanie zostało przekazane do Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w dniu 22 października 2013 r.
Z uwagi na powyższe, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, na podstawie art. 86 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji postanowienia.