Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku Wydziału II: Barbara Romanczuk, po rozpoznaniu w dniu 22 marca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi E. G. na bezczynność Dyrektora Publicznego Gimnazjum Nr 1 im. N.P. w Ł. w przedmiocie informacji publicznej p o s t a n a w i a odmówić skarżącej przyznania prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.
E. G. wniosła o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienie od kosztów sądowych. Skarżąca prowadzi gospodarstwo domowe wspólnie z dwoma małoletnimi córkami. Źródło miesięcznego utrzymania skarżącej stanowi dochód z tytułu umowy o pracę na część etatu w kwocie 400 zł oraz dochód ze świadczeń alimentacyjnych otrzymywanych na córki w kwocie 1.500 zł. Skarżąca nie posiada żadnego majątku. Wykazane wydatki miesięczne skarżącej przedstawiają się następująco: koszt utrzymania mieszkania - 500 zł, zakup leków - 400 zł, spłata pożyczki w kwocie 53.500 zł - rata miesięczna 1.250 zł, zakup wyżywienia i bieżących wydatków na skarżącą i córki - 900 zł. Ponadto wnioskodawczyni spłaca jeszcze kredyt w kwocie 3.200 zł. Wnioskodawczyni korzysta w niniejszej sprawie z pełnomocnika z wyboru (k. 25-26).
Zgodnie z treścią art. 245 § 3 w zw. z art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia
30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi
(Dz. U. z 2016 r. poz. 718, j.t.) przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Na wnioskodawcy spoczywa ciężar dowodu, a w szczególności obowiązek wykazania braku możliwości poniesienia pełnych kosztów postępowania sądowego. W tym stanie rzeczy rozstrzygnięcie sądu w tej kwestii będzie zależało od tego, co zostanie udowodnione przez stronę (vide: J. Tarno, Prawo o postępowania przed sądami administracyjnymi - Komentarz, Wyd. LexisNexis, Warszawa 2006, s. 504; B. Dauter i inni, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Komentarz, Wyd. Zakamycze, Kraków 2005, s. 592).
W złożonym oświadczeniu skarżąca wykazała, iż prowadzi gospodarstwo domowe wspólnie z dwiema małoletnimi córkami, a wysokość jej miesięcznych dochodów wynosi 1.900 zł (z tytułu umowy o pracę - 400 zł, alimenty - 1.500 zł). Miesięczne wydatki związane z bieżącym utrzymaniem rodziny wnioskodawcy wynoszą łącznie około 3.050 zł (utrzymanie domu - 500 zł, zakup leków - 400 zł, spłata pożyczki - 1.250 zł, zakup wyżywienia i bieżących wydatków na skarżącą i córki - 900 zł). Skarżąca nie posiada żadnego majątku. Wnioskodawczyni ponosi koszty reprezentacji jej przez pełnomocnika z wyboru.
Mając powyższe na uwadze w sprawie niniejszej należało stwierdzić, iż treść złożonego przez skarżącą oświadczenia dotyczącego jej sytuacji majątkowej, w szczególności w zakresie wysokości uzyskiwanego dochodu miesięcznego budzi uzasadnione wątpliwości, co do jego zgodności ze stanem rzeczywistym.
Przede wszystkim należy podkreślić, iż u podstaw przedmiotowego rozstrzygnięcia legły rozbieżności między deklarowanym dochodem miesięcznym (obecnie 1.900 zł) z wykazanymi wydatkami, które wynoszą ponad 3.000 zł. Zestawiając osiągnięty dochód z wykazanymi miesięcznymi wydatkami należało stwierdzić, iż wydatki te przekraczają znacznie deklarowane dochody. Skarżąca przy tym nie wykazała, aby zalegała ze spłatą bieżących rachunków czy też kredytów.
Powyższe okoliczności prowadzą do wniosku, iż skarżąca w złożonym oświadczeniu przedstawiła jedynie okoliczności mogące świadczyć o złej sytuacji materialnej rodziny, co w konsekwencji prowadzi do wniosku, iż dysponuje ona nieujawnionymi środkami finansowymi, które to mogą być przeznaczone na pokrycie kosztów sądowych, tym bardziej, iż ponosi ona koszty ustanowienia pełnomocnika. Okoliczność, że wykazane dochody nie pokrywają się z ponoszonymi wydatkami wskazuje, iż skarżąca nie udowodniła, że znajduje się w sytuacji uprawniającej do skorzystania z prawa pomocy.
Końcowo jeszcze raz należy zaakcentować, iż w postępowaniu sądowoadministracyjnym wniosek o przyznanie prawa pomocy podlega rozpatrzeniu w oparciu o złożone oświadczenia strony oraz ewentualne dokumenty potwierdzające zawarte w nich dane. W sprawie niniejszej z przedstawionych wyżej przyczyn wniosek skarżącego uznano za niewiarygodny i na podstawie art. 245 § 3 w zw. z art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w sentencji.